percemli sokaktan

bir oktay rifat şiiri...

i
bulutların çıkınında
mis kokulu güvercinleri gökyüzünün
çıldırtırlar insan gözlü kedileri
ay doğar kuyulara yalınayak
telgrafın tellerinde gemi leşleri


ii

işte kara dutları güneşin
papatyaların renkli camları
başakları evlerin
kan rengi kız çocukları yelesiz
lokma lokma ağaçların altında
tren yolunda eğri büğrü
damları doğrayan makas

gel bulutsuz masalara yaslan
elimi tut büyüsün
yüzüme bak çalsın
içimdeki çalar saat
dönüş yollarında sarmaş dolaş
vapurlar geçsin aramızdan


x
güneşimi arılar yedi gecesiz kaldım
dört köşe taşların üstünde
denizin çarşısında yeşil zeytin
balıklar geçti düdük çala çala
yaşamaya başladım kaldığı yerden
yosunlu kapıların ardında gizli
ikiz martıları bulmak için


xli
beyaz mendiller vardı havada
çalgılı gemiler balkonlarda açık saçık
bir kız vardı yok gibi öyle güzel
ne yerde ne gökte belki tuzda
acısında ekmeğin dilim dilim buğusunda

kendine göre evlerin damı çatanası
bacaların şakırtısında akşam akşam
saksılar sedirler tahtaların güvercini
otursa kısa çoraplarını çekse dilenmese
beş çocuk anası el

eciş bücüş maydanoz bahçeleri
düğümlü balıkları bekleyişin
uzun etme iki gözüm biraz da bize uğra
bu lambanın karpuzu benim işte
benim işte bu testi
benim işte bu soysuz sevdaların musluğu