özledim seni

ozledim seni
düştüm yollara.

mükemmel 110 parçası.
sen duyduğum en güzel cümlenin en güzel öznesi
tanrının unuttuğu bu kentte
cennetten düşen bir manzara gibi
özledim seni..
şeklinde süpper mısralara sahiptir.insanı bitirir.

kıymetli ilişkilerde defalarca duymaktan bıkılmayası sözcük grubu.

eğer gaybe konuşan bir aşık değilseniz, muhatabınıza bir şekilde bu hitapta bulunmak bir cevher kıymetindedir. üçüncü tekil şahıslığa yüklemeksizin tam da yüzüne söylemekse devlettir.
ya da aşık, görmese de hep görür gibi konuşur özlenilenle, "özledim seni" diyerek.

grup 110 unun sevdiğim parçası

klibi serkan aktaş’a ithaf edilmiş çok güzel bir 110 şarkısı.

bir ahmet telli şiiri...

hiç özlemedim seni
özlemek dostluktandır
dostluğundan öte bulmalıyım seni

sıcaklığını bulmalıyım
dokunuşlarını, kenetlenişi
terimizle sulanmalı yeryüzü
güneş terimizle ışıldamalı sabah olunca

apansız fırtınalar çıkmalı
sarsılmalıyım

özlemek
yanında olmak isteğidir
gülüşünü görmek biraz da
hiç özlemedim seni

saçlarına gül takmam
bir ırmak gibi akıtırım ovaya
soluğunla yanar
sudaklarımın bozkırı

akkor halindeki ufuk
bakır bir tel gibi eriyip gider
kraterler ortasında kalırım

toprak yarılır birden
su kirlenir

ürpertir bu coğrafya
bu serüven
ikimizi bir anda
yaşadığımı duyarım

hiç özlemedim seni
özlemek dostluktandır
dostluğundan öte bulmalıyım seni

110 versiyonu, bircok yonden blink 182’nin i miss you $arkisina benzemektedir. kopyadir demiyorum, zira iki parca da cok guzel.

"onca zaman sonra yüreğimi tekrar acıttın" demektir bi nevi..

"onca zaman sonra yüreğimi tekrar acıttın" demektir bi nevi..

özledim seni...
ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir.
beynimi uyuşturuyor özlemin...
çok sık birlikte olmasak bile
benimle olduğunu bilmenin
bunca zamandır içimi ısıttığını
yeni yeni anlıyorum
yokluğun,
hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp
mütemadiyen bir boşluğa
sabahları seni okşayarak başlamaları
aksamları her isi bir kenara koyup
seninle baş başa konuşmaları özlüyorum;
oynaşmalarımızı,
yürüyüşlerimizi,
sevimli haşarılığını,
çocuksu küskünlüğünü...
nasılda serttin başkalarına karşı
beni savunurken;
ve ne kadar yumuşak
bir çift kısık gözle kendini
ellerimin okşayışına bırakırken
gitmeni asla istemediğim halde
buna mecbur olduğunu görmek
ve sana bunları söylemeden
’’git artık’’ demek
’’beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk
kavuşacaksın mutluluğa’’
demek sana nede zor
seni görmemek ve belki yıllar sonra
karsılaştığımızda
bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden...
yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek....

(bkz: can yücel)

turkcede vurgulanacak sozcuk sona getirilir.
bu yuzdendir ki seni ozledimdir arkadaslarimizin ismi.
sevgilimize ise sadece "ozledim seni".


(bkz: siir kivaminda entry yazmak)

110 un çok güzel bir şarkısıdır..
sözleri:

özledim seni bugün sebep yokken
uzansam hayallere dokunurum sandım
bak yıllar geçmiş üstümüzden
hala ilk günkü gibi aklımdasın
özledim seni
sen duyduğum en güzel cümlenin en güzel öznesi
tanrının unuttuğu bu kentte
cennetten düşen bir manzara gibi
özledim seni
söyleyecek çok sözüm vardı
hepsi yarım kaldı
neler ummuştum hayattan
elimde ne kaldı
kırılan kalbim miydi yoksa
karnımdaki bu sancıyla
küflenmiş ruhum unutmadı
unutmadı seni hala
özledim seni
özledim seni bugün sebep yokken
uzansam hayallere dokunurum sandım
bak yıllar geçmiş üstümüzden
hala ilk günkü gibi aklımdasın

çocukluğum saklı gözlerinde,sensiz uyanılan,yokluğuna ağıt yakılan kaçıncı sabah kim bilir bu?hissediyorum sıcaklıgını…artık küçük bir tebessüm oluyor dalan gözlerle birleşen anlar... o anlar ayakta tutuyor beni,seni seviyorum ’’aşk’’... seni seviyorum...özledim seni… (bkz: sevgiliye şiirler )

110un ikinci klip şarkısıdır.

ozledim seni, ve hatta asi bir yildiz kuskunluguyle gecemden kayip gidisini dahi ozledim. artik dogmayi unutan gunesini ozledim.
ozledim seni, turkulerini, sesini, sessizligini. hic habersiz gelisini ozledim, bana sahip cikisini, sevdigini soylemelerini ozledim. ozledim seni, neyleyim tutamaz oldum artik kendimi. dilimi isirmaktan kana bulandi dislerim, soyleyemesem de ozledim.
ozlem derinden derinden caglayan bir irmak oldu bende, set cektikce cogalan, gemledikce hoyratlasan, kizan, kopuren.
ozledim seni, isigini, atesboceklerini. bir kibrit kutusuna yukledigimiz siirleri ozledim. kim nerden bilip anlayacak, ben ozledim iste. sesim boguldu icimde, her gun icimden haykirdigimi bugun sesli soyleyeyim istedim:
ozledim seni,
cok mu ya?
cok...

"seni ozledim" cumlesinden daha anlamli, daha vurgulu, daha vurucu bir cumledir. iste turkce’nin ne kadar muhtesem bir dil oldugunu belgeleyen bir cumle...

ibrahim tatlises’in 1991’de cikan "insanlar" albumunde yer alan bir sarki. soz ve müzik ibrahim tatlises’e ait.

ozledim seni gormeyince
bekledim seni gelmeyince
ah bu cileler bu sitem niye
ozledim seni, seni ozledim

sensiz yasayamam bunu bilesin
sen gel ki kalbimin acisi dinsin
ugrunda bu garip, bu garip olsun
ozledim seni, seni ozledim

gozume perde cekemezsin ki
gonlume kelepce vuramazsin ki
nasil sevdigimi bilemezsin ki
ozledim seni, seni ozledim

sensiz yasayamam bunu bilesin
sen gel ki kalbimin acisi dinsin
ugrunda bu garip, bu garip olsun
ozledim seni, seni ozledim

ozledim seni cok sevdim kopekler gibi...

(bkz: kopekler gibi)