özdemir asaf

5 /
goetica
seni öylesine dü$ündüm ki,
öylesine,ya$ama’dan önce.
senden başka bir $ey yok sanki.
ama nasıl da varsın derim sana,
dü$üncelerimce.

seni öylesine,buldum ki,
öylesine,kendimden fazla.
yalnız sensin gölgesiz,
ayrılmamacasına,yanımda..
akların arasında karan,
karaların ortasında akınla.

öylesine istedim ki seni,
senden önce..
öylesine,her $eyin içinde,
öylesine dı$ında,
gün,gece.

seni öylesine ya$adım ki,
inan..
artık nereye baktığım belli değil,
ne yaptığım belli değil,
vardığım sonrasızlıktan..
artemisia
şiiri bana sevdiren yalın dilli, keskin kalemli zad ve bakın mesela ne demiş:

yalnız kaldınız sanırsınız,
biliyorum.
yalnız bırakılmışsınız,
biliyorum.
ötesi yok.

ötesi var:
yalnızlık,
müziğin bile seni dinlemesidir.
yalnızlık,
insanın kendine mektup yazması
ve dönüp dönüp onu okuması
yalnızlığın da ötesidir.
stella
her insanın bir öyküsü vardır.
ama her insanın bir şiiri yoktur.

*

özdemir asaf, şiiri olan;
şiir olan
insanlardan.
stella
yoldan geçiyordu, durdu.. bir bahçe vardı.. donuk adımlarla, adım-adım bahçenin duvarına yöneldi.. donuk gözlerle çiçeklere baktı, baktı.. çiçekler sıcaktı.. donmuş bir sesle bahçıvana sustu:
-bu çiçekler kesilecek mi? bu çiçekler gidecek mi?
bahçıvan dizlerine bahçeyi çöktü.. yüzüne çiçekleri döndü.. bir ışık yanmıyordu, yandı, söndü.. elleri gözlerine baktı, gözleri ellerine aktı.. gözleri ellerini gördü.. elleri kördü.. sönen ışık yandı.. yanan ışık söndü.. dün yağmur yağacaktı, gün döndü, yarın yağdı, bugün dindi.. ağlayacaktı.. kim anlayacaktı.

5 /

neden bekliyorsun?


bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?

üye ol