otobüste yer vermemek için camdan dışarı bakmak

zebellah gibi koltugunuzun hemen basında tureyen ve gerektiğinde hamile, yaşli, gazi ve malullere aittir kalıbına pek uymayan orta yaslı bay ve bayanlara karsı uygulanan bır stratejık taktıktır.

kısıden kısıye boyun tutulması gibi yan etkılere yol acabılen yegane aktıvıte.

yerinize göz koyan yaşlı amcanın "evladım sen gençsin bir kalkta ben oturayım" şeklinde sizi sözlü olarak dürtmesine yol açabilecek hede.

ise yaraması kuvvetle muhtemel yırtma taktigi.

daha başarılı olmak için bir adet mp3 çalar tavsiye edilir dışarı bakarken.

gördüğümde ciddi anlamda kınım kınım kınadığım bir hadisedir. bu iğrenç tabloyu gördükçe allahım yaşlanınca altımda iyi kötü bir dört teker olsun yalvarırım şeklinde içim içim içlenir, geçiririm içimden..

pek tasvip edilesi bir davranis degildir.gercekten ayakta duramayacak kadar yorgun insanlar olabilir.hamile,yasli vb..

taki yaşlı amca ya da teyzemizin pazardan tıkındırdığı poşetciklerini oturanın gözüne sokmaya çalışmasına kadar sürebilecek genclik baş kaldırışı.

kişiye göre haklı ve yerinde davranıstır.genel itibariyle tasvip edilmez.

hasta yada çok yorgun gençlerin otobüste oturabilmeleri için yapmaları gereken şeydir.

bu ba$liga baktigimda aklima gelen iki durum var:


type 1:

teyzemiz ayaginin tozuyla bismillah diyerek binmi$tir otobüse.bellidir yüzünden yorgundur elleri titrer tutunamaz otobüsün demirlerine.halinden de anla$ilir ki parasi yoktur oyle taksiye verecek kadar.kalkarsin güümseyerek oturun teyzecim dersiniz. eger demezsen zaten merhamet yoksunu insanciksindir.

type 2:

hanim teyze ilk duraktan iki durak sonraki noktadan binmi$tir otobüse diger hanim arkada$iyla beraber.ay $ekerim hava da pek sicak derken oturan genc insana bakar hemen onundeki.monolog $u $ekilde olu$ur:

-ahhh ahh zaten bu gunun gencligi de iyicene gemi aziya aldi, terbiyesizle$ti.ya$lilara saygi tükenmi$ bitmi$ artik...yazik yazik!...

halbuki bu insan evladi olan teyzemiz gezmekten gelmi$tir, ve poposunu kaldirip 2 durak ilerdeki ilk duraga yürüyememi$ ve de bo$ koltuk bulamamami$tir okul ciki$ saatine denk geldiginden dolayi.
neyse konu$ur bu teyze tabi, etraftakilerde durumu bir $ekilde anlayip kafalarini gök yuzu semelarina dogru kaldirip; aaa bu bulut da ayni arabaya benziyor!hayat ne garip vapurlar felan $eklinde tavir takinirlar, hanim teyzemizn hadi kaaaaalk $eklindeki öldürücü baki$larina aldiramayaraktan.kalkmazsiniz zaten kalsaniz da ben sizin ögrencilik güruhunuzdan ve de hakkaniyetinizden $üphe ederim.


öhöm, elma $ekeriiii gece yarisi ku$agi sundu efem.

(bkz: sadece türbanlılara yer veren erkek modelleri)

(bkz: otobüste yer vermemek için cama yapışmak)

(bkz: otobüste yer verildiği halde oturmayan insan)

eğer ikili koltuğun cam tarafında değil de koridora bakan kısmında duruyorsanız pek de mümkün olmayan bir durumdur bu. tavuk teyze tepenize gelip ya koca göbeğini ya da sıcak poposunu omzunuzun üzerine koyup yanağınıza kadar yaslar. bu durumda yapılacak iki şeyden biri kalkıp yer vermek,diğeri ise eğer kafanızı döndürebiliyorsanız "teyze biraz geri çekilsene!" demektir ki ikinci seçeneği uygulamak g.t ister ve genelde on saniye sonra intikam duygularıyla kabaran teyze tarafından daha çok baskıya maruz kalırsınız.

(bkz: otobuste yer vermemek icin uyuyor numarasi yapmak).

(bkz: otobuste ayar vermek icin bekleyen sinsi amca)

genellikle işe yarayan taktiktir.fakat bunu yemeyip ’’genç,bak çok yorulduk sen dayanırsın’’ türü bir cümle kurarak ya kalkarsın ya da ben seni kaldırmasını bilirim zaten kafam bozuk bakışı atanlar da yok değildir.

bir keresinde dedemlere gidiyorum minibüsteyim. ben oturuyorum, o kadar kalabalık ki sinek gibi millet cama yapışmış öyle gidiyoruz. bu arada benim gibi oturarak seyahat eden bütün yolcular 20-30 yaş arası erkek. epey yaşlı bir amca bindi. oturması lazım. okuldan çıkmışım öküz gibi agır çantam var nasıl olsa bir centilmen çıkar dedim. bak abartmıyorum benim dışımda oturan her yolcu dipçik gibi delikanlı. hepsi birden kafayı cama yapıştırdı. bilinçli yaptılar resmen. insanlık adına ben utandım amcacım buyrun dedim yer verdim. birkaç dk sonra yanındaki it indi. ben de yanına oturdum. yol boyu devrin değiştiğni saygının kalmadığını anlattı durdu. çok haklıydı. ücretsiz akbiliyle semt semt gezen amcaları teyzeleri tenzih ederim ama ihtiyacı olana yer verin nolur. ben karşıma gelen her yaşlıya kendi ananemle dedemi düşünerek saygıda kusur etmiyorum. kimseninde gideceği yere kadar oturup candy crush oynamazsa incilerinin dökülecegini sanmıyorum.

daha çocukluktan ebeveynin "aman beğendiğini belli etme" ve esnafın "çocuk beğense de bunlara bi soksam" paradoksu arasında sahtekarlığa adım atan bireylerin camdan bakması gayet sıradan bir olay
herşeyi öğrendik saygıyı öğrenemedik, bu hıyarlar yüzünden başkası adına utanma olayını defalarca yaşıyoruz
bir yaşlıya yer verdiğinizde nezaketen teşekkür etmesi yeterliyken yine bu hıyarlar yüzünden defalarca minnetlerini gösteriyorlar

belirli rahatsızlıklara sahip olduğum için tansiyonum çok kolay düşebiliyor ve bayılabiliyorum. en büyük korkum ise bu durumu dışarıda yaşamak. korktuğum başıma gelir hesabı bunu otobüste bir kez yaşadım. neyseki kuzenim vardı. o günden sonra bu bende bir saplantı oldu, otobüste bayılmaktan çok korkuyorum.

genelde ilk durakta bindiğim için ayakta pek kalmıyorum. ama otobüs ilerledikçe doluyor ve tabi yaşlılarda biniyor. o zaman doğrusu pek yer vermiyorum. kendimi kötü hissediyorum tabii ama nasılsa bir veren çıkar diye düşünüyorum. bazen kimse yer vermiyor ve çok utanarak bende veremiyorum. bir müddet ayakta kalmak yaşlı kişiyi sadece yoracak ama ben düşüp bayılsam daha kötü olur diye düşünüyorum. belki yanlış yapıyorum ama dediğim gibi fobi oldu bu bende.

sonra bir gün dolmuşta kadının biri oturduğu yerde bayılıyor. "laan oturduğumuz yerde de bayılabiliyormuşuz, boşuna koltuk sevdası yaptık bunca zaman" diyorum. neyseki yenimahalle devlet hastanesine yakın olduğumuz için, kadını hemen oraya götürüyoruz ve bir abimiz de refakat etmek için onunla birlikte iniyor. o günden sonra bana bir düşünce geliyor, o kadar da kötü değil ya sokağın ortasına atacak değiller, diye. o gün bugündür etrafa bir bakarım kimse yer vermiyorsa buyur ederim.

yinede biz yer vermeyen herkese kızmayalım. bir hastalığı olabilir, o an gerçekten çok yorgun olabilir, kendini kötü hissediyor olabilir. ama durumumuz el veriyorsa yerimizi de verelim. (bkz: entry diye kamu spotu girmek)