omrumun sonbaharinda

baris manco’nun bana gore en duygulu, en huzunlu sarkisidir. baris abimizi neden bu kadar erken yitirdigimizi anlatan bir sarkidir bana kalirsa. bu sarki baris manco’nun 1988 cikisli "sahibinden ihtiyactan-ful aksesuar" albumunun 5 numarali sarkisidir.

adim anilmaz oldu, kapim calinmaz oldu, omrumun sonbaharinda
gonlum katlansin diye, goren goz gormez oldu, omrunum sonbaharinda
saclarima dustu aklar, huzunlendi aksamlar, omrumun sonbaharinda
hep yuzume kapandi dost bildigim kapilar, omrumun sonbaharinda

sarkilar yarim kaldi, resimler soldu simdi, omrumun sonbaharinda
doktugum gozyaslari sel oldu akti gitti, omrumun sonbaharinda
elimden kacirdigim gencligimi ozlerim, omrumun sonbaharinda
artik hic donmeyecek sevgiliyi beklerim, omrumun sonbaharinda

baris isyan eyleme, yillar akip gidiyor, omrumun sonbaharinda
fazla vaktim kalmadi, giden geri donmuyor, omrumun sonbaharinda
hala kalem tutacak bir parca gucum kaldi, omrumun sonbaharinda
hala yazip cizecek birkac satirim kaldi, omrumun sonbaharinda

hala bitirmedigim bir yarim sarkim kaldi, omrumun sonbaharinda
ve hala beni dinleyen bir avuc dostum kaldi omrumun sonbaharinda

omuru mevsimlere ayirmanin cok da bana gore olmadigini dusundurten soz obegi.

(bkz: hala yazip cizecek birkac satirim kaldi)