ölünce tanrıyla karşılaşan ateist

-merhaba tanrıyım ben
-çok iyi ben ne yapabilirim, sana hiç inanmadım ki ben
-ya gördün işte neden hala inanmıyorsun
-biliyor musun?o kadar adletsizliğe göz yuman bir tanrının varlığına inanmaktansa yok olmanı istemiştim.ama varmışsın
-sen akıllı bir kulsun.gel affettim seni alcam cennete
-git!benim inanmadığım sen değil senin adaletindi.bırak zebani ben giderim!soldandı dimi?
-...??!!*

-bana inanmıyormuşsun
-hıı evet
-neden?
-bilmiyor musun sanki
-biliyorum sadece duymak istiyorum
-öğren o zaman sana inanmıyorum çünkü insanları kasıtlı olarak kötü yaratıp sonra gene kasıtlı olarak kendi yarattığı cehenneme yollayan tanrıya inanmıyorum ben
-ben akıl dağıttım size...
-haa evet.zaten benim inanmayacağımı biliyordun dimi?
-evet tabiki ben herşeyi bilirim
-hah madem cehenneme yollamayı kafana koymuştun ne vardı bir de dünya hayatına
-mutlu olmadın mı dünyada?
-biliyorsun ben aydınların yakıldığı yurtseverlerine saldırılan bir ülkeden geliyorum.ben bir yanda insanlar açlıktan ölürken diğer yanda obezlerin zayıflatılmaya çalıştığı bir dünyadan geliyorum.mutluluk mu?abidin usta çizememiş daha...ama bil ki bir gün insanlar çizecek mutluluğun resmini
-gel sen çok acı çekmişsin gel cennete rahata er bari
-yok.bizler dünyada cehennemi görmüşüz ki cehennemde yorgan alır yatarız
-ne istersin peki
-bırak insanlar yeryüzüne indirsin cenneti.ben gidiyorum cehennem soldaydı dimi?
-nerden biliyorsun?
-dünyada cenneti kurmak isteyenler soldan giderdi soldan bakardı.bilirsin ve sana inananlar soldakileri yaktı.o yüzden soldadır dedim
-peki neyse ya sıradaki!

(bkz: destur)

(bkz: göt olmak)

herhalde en büyük pişmanlık anıdır ama en büyük sağçılarla beraber yanmak aslında onların dünyadaki şeytanlar olduğunun kanıtlanması en büyük tesellidir.

ölünce tanrıyla karşılaşmamak için dua etmeye başlarlar ve cennete giderler

yerinde olmayı ip ile çektiğim ateisttir.ateist, inananların düşündüğü gibi tanrı’nın karşısında ne korkudan titreyecek ne de pişmanlıktan ağlayacaktır. ateist, sevdiklerini bombaların parçalara ayırdığı, otellerde aydınların yakıldığı, insanların açlıktan öldüğü, her gece bilmem kaç kadının tecavüze uğradığı, çocukların mayınlar ile kolsuz bacaksız kaldığı bir dünyadan gelmiştir. bu kadar şey gördükten sonra tanrı’nın var olmamasını, bütün bunlara seyirci kalan bir tanrı’nın var olmasından daha çok istemiştir. yıllar geçmiş, onun da zamanı gelmiş ve ölmüştür. düşündüğü gibi olmamıştır ve tanrı karşısına çıkmıştır. cezasını biliyordur. dünya’daki çirkinliklere rağmen o’na tapmadığından dolayı cezalandırılacaktır. savaştan yenik ayrılan, iyi kalpli ve gururlu bir şövalye gibi boynu dik bir biçimde cezasını bekleyecektir.

+merhaba..
-merhaba merhaba. gel bakalım sen şöyle.
+pek hoş gelmedim galiba?
-evet. hoş olmayan şeyler yapmışsın dünyada.elimde bunların tam listesi var.
+eee.. şeyyy
-hiç namaz kılmamışsın. onu geçtim birkere cumaya gitmemişsin. hadi onuda geçtim bir gün bile oruç tutmamışsın.
+aslında açıklayabilirim.
-artık açıklamayı zebanilere yaparsın. götürün..
+son bir şans lütfennn.
-geçtiiii... sırada ki.

marks bir fıkrada kendisiyle karşılaşıp örgütlemiştir,bilen bilir.

ateist arkadaşın tanrı ile karşılaşmalarında şu ilginç diyalog yaşanmıştır;
+ sen de ateistsin değil mi?
-ben yaradan’ım, yoktan var olanım, yaratılmaya ihtiyacım yok.
+ o halde sen bir yaratıcının olduğuna inanmıyorsun...
-ben yaradan’ım, yaradan benim. benim üstümde başka bir güç yok.
+ tanrı’m sen de ateistsin yani. çok mutlu oldum yaa..
-zebaniler, gelin alın şunu başımdan. çok mantıklı konuşuyor. cehenneme atın.
+artık ölsem de gam yemem... tanrı ateistmiş...

t:ne oldu kurudun kaldın?
a:...

ateist: senin olmadığını, olamayacağını ummuştum. bir yalan olduğunu...
tanrı: neden?
ateist: senin varlığına inanmamıştım asla, çünkü yüce bir varlık bu kadar zalim, gaddar olamaz diye düşünmüştüm. aynı bir tanrının bu kadar gaddar, kötü bir dünyanın yaratıcısı olamayacağı gibi... yanılmışım. umutlarım boşaymış.
tanrı: ...

marx ölür ve melekler gelip marx’ı nereye koymaları gerektiğini tanrıya sorarlar. tanrı hiç düşünmeden, "o bana inanmıyordu onu cehenneme gönderin" der. melekler tanrının bu buyruğunu yerine getirip marx’ı cehenneme korlar. çok geçemeden melekler tanrının huzuruna yeniden çıkarlar ve konu yine marx’dır. melekler tanrıya marx’ın cehennemde isyan çıkardığını, cehennemdeki diğer ruhların greve başladığını, eşit haktan, kardeşlikten bahsettiklerini, zebanilerina artık cehennemdekileri kontrol altında tutamadıklarından bahsederler. tanrı korkar ve "aman," der, "sakın cehennemdeki isyan büyümesin. sonra şeytana maskara oluruz, hemen alın marx denen o adamı cennete gönderin". melekler böylece marx’ı alırlar ve cennete korlar. yine uzun zaman geçmeden melekler bu sefer daha şaşırtıcı bir haberle dönerler tanrıya. "efendimiz", der melekler, "cennette protestolar başladı. cennetteki iyi kalpli insanlar marx denen adamın çevresinde toplanmışlar, cehennemdeki eşitsizliği, kötü şartları haber almışlar ondan. hepsi de iyi kalpli temiz ruhlu oldukları için dayanamamışlar, cehennemdekiler için haklar çıkarılmasını istiyorlar." tanrı dayanamaz ve "getirin bana o marx’ı" der. melekler marx’ı cennetten alır ve tanrının huzuruna gelirler. bundan çok kısa bir süre sonra, bir şey danışmak üzere gelen melekler tanrıya yanaşıp da "tanrı efendimiz..." diye söze başladıklarında, tanrı kızar "ne efendisi, hepimiz kardeşiz." der, sonra ekler "hem ’tanrı’ yok... ’yoldaş’ var!"

-gordun iste ben varım.
+bu kadar kotuluge olan tek ozrun var olamaman olabilirdi, simdi nasıl ozur dilemeyi dusunuyorsun?
-ozru dileyecek ben degil sensin.
+iste tamda bu yuzden var olamıyorsun asla...

-şimdi tanrı mısın sen?
-evet tanrıym.
-siktir kaybettik iddayı gitti 50 milyon,senin şimdi cehemnnemin de vardır.
-nıhahaha!zebaanileeerrr!!!

-şimdi bak tanrı abi, ateistlik de bir inançtır. yani ben de bir şeye inanıyorum. en azından senin bir varlığın olduğuna inanıyorum ama ben reddediyorum...
+eee sonra
-bence eğer sen isteseydin benim fikrimi değiştirebilirdin...
+başka...
-böhühühühü affet beniiii!!!
+zebani al evladım bunu. sıradaki...
* şimdi bak tanrı abi, ateistlik de bir inançtır....

-vardın yani.
-evet varım.
-o zaman sana şunu demek isterim "sana inanmasam da sana inandığını söyleyen binlerce insandan hatta yüz binlerce insandan daha iyiydim.onların açlıklarını,susuzluklarını,hastalıklarını giderdim.sen bana cehennemin kapısını gösteriyorsun.bana layık bulduğun yer neresiyse orayı göster.son sözümse,onlar oradan çıkacakken benim çıkamayacağımı bilmem benim canımı acıtmıyor.olmayan adaletin benim canımı acıtıyor"

dipnot:"bu inanmıyor lean" diye eksilemeyin ben de allah’a inanan bir müslümanım.

ateist: sırf sana karşı olmamak, savaşmamak için ateisttim
tanrı: nasıl ya?
ateist: ben insanım
tanrı: ee?
ateist: sana karşı savaşmam gerek o nedenle
tanrı: o neden ki?
ateist: sen faşistlerin en büyüğüsün büyük tanrı. en büyük düşman sensin, emperyalistlerin sömürücülerin allahısın sen. insanı insanlıktan çıkaranların efendisisin, ben her türlü efendiye karşıyım senin gibisine sonuna kadar karşıyım. madem gönül eğlendirmekti amacın neden düşünmeyen varlıklar yaratmadın kendine oyuncak olarak?
tanrı: ...

tanrı:ee artık burdasın.
ateist:kimsin sen?
tanrı:tanrı!
ateist:siktir ordan.

ateist: neden inanıyım sana?
tanrı: çünkü bir yaratıcın olmak zorunda. seni kim yarattı sanıyorsun? hem yaratılmadan nasıl varolacaksın ki?
ateist: ee seni kim yarattı?
tanrı: beni kimse yaratmadı.
ateist: yaratılmadan nasıl varolacaksın ki?
tanrı: ... (içses: valla beni biri yaratmış olabilir mi? acaba evrenin başka bir hakimi mi var? e onu kim yarattı? hassktir...)