ölümorucu

düşman şerefsizliğini, alçaklığını, zalimliğini atinalı despotlardan, romalı tiranlar’dan, çarlardar, çan-kay-şek’lerden, diemler, batista’lardan, salazar, hitler, musolini’lerden, franko, somoza, şah, begin, pinochetler’den, kuyucu murat paşa’lar, hızır paşa’lar, beyazıd paşa’lar, abdülhamit’lerden, nihat erim’lerden alıp saldırıyor.

ama onlar da yalnız değil. onların da kurmayları, yol göstericileri var yanıbaşlarında. bedrettin, torlak ve börklüce’yle gelmiş. latin sömürgeciliğine baş kaldıran tupac amaru var. pir sultan sazıyla “dönen dönsün biz dönmeyiz yolumuzdan” avazıyla selamlıyor onları. paris komünarları var... dünya proletaryasının bilim ışığı marks, engels var, evrensel doğrularıyla yol gösteren, gururla öğrencilerini izleyen. lenin; işçi, köylü, asker sovyetleriyle yanı başlarında, orak çekiçli kızıl bantları bağlıyor alınlarına. stalin, mao, oradalar. mustafa suphi 14 yoldaşıyla bağdaş kurmuş anadolu’yu anlatıyor. ho amca vietkong savaşçılarıyla kuşatmada. sierra maestra’dan yeni inmiş che, “bu uğurda ölüm nereden ve nasıl gelirse gelsin hoş geldi, sefa geldi” haykırışlarıyla yanı başlarında. deniz, yusuf, inan yeni bir dayanışmanın, siper yoldaşlığının sloganlarını haykırıyorlar. ve mahir... taze kurşun yaralarıyla, “biz buraya dönmeye değil, ölmeye geldik” şiarıyla kumanda ediyor direnişe. hedef ölüm... canlar verilerek zafere ulaşılacak. dört kızıl ok, bu tarih bilinci içerisinde pişmiş, gök gürültülü, fırtınalı havalarda suyunu alarak çelikleşmişler.

başka yol yok, apansız geceleri yararak menzile ulaşacaklar. anadolu’nun üzerinde yeni bir güneş olacaklar.

(bkz: 1984 ölüm orucu)