okumayı seviyorum projesi

yardım etmek isteyen kişilerin evindeki mevcut kitaplardan ziyade ilköğretim çağındaki öğrencilerin faydalanabileceği cinsten dünya edebiyatı yada türk edebiyatı klasikleri kitaplarından göndermeleri çok daha faydalı olacaktır.

arkadaşlarımızla internet vasıtasıyla bir kargo şirketiyle anlaşıp kitaplarımızı yolladık,şuan elimizde bulunan kitaplar yok ancak araştırmaya devam edecegim... proje degil bence devrimdir...

kesinlikle destek olunması gereken nadir projelerdendir.

sonuna kadar arkasında olduğumuz projedir

izmir’i ayaklandırmak istediğim,tebrik edilesi,destek verilesi bir projedir.

herkes kitap okuma surecinde biraz kendi gelisimi dusunse aslinda ne gibi kitaplar gonderip gondermemesi gerektigine rahatca karar verebilecektir eminim. bircok ogrenci -ki bir zamanlar ben de onlardan biriydim- dilleri kendisi icin agır olan, ici ne kadar dolu da olsa okumaya gozlerini korkutacak kadar kalin olan kitaplardan cekinir. onlari okumak istemez, bir kulfet olarak gorur. bunun yaninda, temel okuma egitimi almalari icin temel eserleri de okumalari gerekir. sahsi kanaatim kampanyaya destek verirken o siralarda otururken acaba ne okurduk ne okumazdik diye empatik bir yaklasimda bulunursak, o zaman sadece kitap gondermis olmaz, hakikaten bircok cocuga ulasmis oluruz.

okumayı sevicek kendi içlerinde yalnız ve sevgisiz olmayacaklar ne mutlu onlara...

kitaplar bir merkezde toplanacak ve koliler halinde bir gonullu tarafindan elden okula ula$tirilacak.daha detayli bilgi icin bana houstondan ula$abilirsiniz.

kitaplari ula$tiracagimiz net adres ve yetkili ki$inin telefonu $u $ekilde.

bağcılar atatürk ilköğretim okulu.
yusuf çopur

0506 274 45 18

(bkz: gelin hep beraber bu kampanyaya destek verelim )

çocuklarımıza okuma alışkanlığını, sevdirmeyi amaçlayan bir projedir.

yusuf çopurun proje ile ilgili duygularını yazdığı mektup:


ben bir öğretmenim… bahçıvanım yani… her biri ayrı renkte, her biri birbirinden güzel, sevda kokulu çiçeklerim var benim… onlar için çırpınır benim yüreğim…kiminin adı nazlı,kiminin adı uğur,ahmet’leri,şerifeleri, aynur’ları, fatih’leri , ilknur’ları,ozan’ları ,yağmur’ları, mâşukları, zehraları da saymalıyım… sadece bunlar mı? tabi ki hayır! onlarca, yüzlerce çiçeklerim var benim…

her sabah onlara “hepinizi çok seviyorum canlarım” diyorum.seviyorum onları… şefkatimle suluyor, kantlarımla uçuruyorum gök rengi bulutların semalarında… her biri ayrı bir dünya… o kadar susamışlar ki sevgiye, ilgiye, şefkate… gözlerinden anlıyorum bunları… her biri umut kokan gözlerinden.

henüz mezun oldum öğretmenlik fakültemden. yıllardır canlarıma kavuşmanın heyecanıyla yanıp kavruldum. her gece sınıfımda “merhaba canlarım” diyeceğim ilk günün hayalini kurdum. onların kokusuyla uyudum, onların umuduyla uyandım. geçmiyordu günler. hasret yüklü bulutlarla selam yolluyordum onlara. bekleyin canlarım, bekleyin beni. geleceğim yanınıza, merhaba çiçeklerim diyeceğim sizlere.bekleyin…

duası kabul olmuş insanın huzuruyla kendimi buldum sınıfımda. işte… işte canlarımla başbaşaydım… konuşamadım… kelimeler sıyrıldı lügatimden… işte, ayaktaydılar, hepsi… hepsi ayaktaydı… mis amber kokulu çiçeklerim açmıştı rengarenk beni bekliyordu. nemlendi gözlerim…titredi ellerim… tek bir şey söyleyebildim” merhaba çiçeklerim”…

bir şeyler yapmalıydım derslerine girip çıkmanın haricinde… “çiçeklerim, kitap okumayı sever misiniz” dedim… boyunları büküldü bir anda… soldular sanki… biraz önce sevgi kokan umut kokan çieklerimin yaprakları kurudu sanki.”ne oldu canlarım” dedim. içlerinden papatya yüzlü bir çiçek “okuruz öğretmenim, kitap okunmaz mı? ama… ama öğretmenim bizim kitap alacak paramız yok ki” dondum kaldım.bu söz yüreğime saplanan kör bir bıçak oldu, kanattı içimi. hepsi eğdi başını. toparlamalıydım kendimi. ben bir öğretmendim. islanan gözlerimi sildim. “okuyacaksınız canlarım, okuyacaksınız” dedim.daha da bir şey söyleyemedim…

4 yıldır sınıf arkadaşım, şimdi de meslektaşım olan esenler türk-isveç kardeşlik okulu türkçe öğretmenlerinden kezban bozkurt’la paylaştım bu durumu. ne yapabiliriz diye düşünmeye başladık… en sonunda “okumayı seviyorum” diye bir kampanya başlatmaya karar verdik. kitapçıları, yayınevlerini dolaşıp çiçeklerimiz için kitap alacaktık. ne olursa olsundu. çiçeklerimiz, canlarımız okumalıydı… ve yavrularımızdan toplayabildiğimiz kadarını toplayıp üzerine ilk maaşlarımızdan koyup onlarca kitap aldık yavrucaklarımıza… onlarca kilo ağırlığındaki kolileri taşırken sordum kezban öğretmen’e ” yoruldun mu?”… kezban yorulmak da ne demek, ben bir öğretmenim anneyim yani. anneler yorulur mu hiç, ben bir öğretmenim, onlar benim her şeyim, devam edelim” dedi…

kitapları dağıttığım ilk gün havaya sıçradı her bir çiçeğim. açıldı kanatları, yeşillendi yaprakları, gözyaşlarına döndü umutları. siz hiç yazar gördünüz mü, dedim. yine eğildi başlar. menekşe kokulu bir çiçek “hayır öğretmenim hiç görmedik” dedi. peki, dedim, görmek ister misiniz? öyle bir “evet” çığlığı yükseldi ki sınıfın inlediğini hissettim bir anda. “siz okuyun kitaplarınızı, yazarları sınıfınıza davet etmek benim işim” dedim. sarıldılar bana… o küçücük cılız kollarıyla. “canım öğretmenim, seni çok seviyoruz” dediler. kucakladım onları… ben bir öğretmenim…

kezban öğretmen’le bu kampanyamıza her ay bir yazarı da katalım dedik birbirimize. ve o anda olgunlaştı “okumayı seviyorum” projesi…

bu arada esenler örfi çetinkaya ilköğretim okulu öğretmeni tuğba rençber de katıldı bize. işte tuğba öğretmen’in sözleri. “çocuklarıma bizim okula bir yazar gelecek dedim, adı kahraman tazeoğlu… bir anda gözleri parladı. ve hep bir ağızdan “yaşasın öğretmenim” diye haykırdılar. inanamadılar. evet kahraman tazeoğlu’nu tanımıyorlardı belki ama bir yazarın onların sınıfına gelecek olması bile çocuk yüreklerinde umut çiçeklerinin açmasına yetti. doldu tuğba öğretmenin yeşil gözleri…

okumayı seviyorum projesi başladıktan üç hafta sonra yaşadığım bir hadise ömrüm boyunca yüreğimden ve zihnimden asla silinmeyecektir. teneffüs saatindeyim… bir veli tesadüfen beni bana sordu” yusuf hoca’yla görüşebilir miyim?”dedi. buyrun benim, dedim. hocam, dedi başladı anlatmaya… benim eşim mermer işçisidir. bayram öncesi iş yerinden ikramiye almış… ben de sizin öğrenciniz olan kızımla pazara bayram alış-verişine çıktık. kızım, iki yıldır aynı ayakkbıyı giyiyor. defalarca diktirdik… bu bayram ona yeni bir ayakkabı alayım, dedim. ve sürpriz yapıp ayakkabıcının yanına geldiğimizde, hadi kızım bir ayakkabı beğen alayım sana dedim. her zaman elimize para geçmiyor hocam. kızımın ayakkabılara bakmasını beklerken kızım bana”hayır anne, ben bana ayakkabı almanı istemiyorum. ben bir yıl daha idare ederim bununla. sen o parayı bana ver, ben yusuf öğretmenimizin okumamız için söylediği kitapları alayım. ben kitap almak istiyorum anne”dedi. o anne karşımda gözyaşlarına hakim olamadı. sağ olun hocam. o anda dondum kaldım. ne diyeceğimi, ne yapacağımı şaştım. çocuk yaşta bir öğrenci bayram ayakkabısı yerine kitabı tercih ediyor. bayram, yeni ayakkabı her şey demektir bir çocuk için… ama bu öğrencim kitabı tercih etti, defalarca dikilmiş ayakkabısını bir yıl daha giymeyi göze alarak….

bu hadise de gösterdi ki bu çocuklar kitap olduğu zaman okurlar. okumayı seviyor çocuklarımız. biz, kezban öğretmen, tuğba öğretmen ve ben başta olmak üzere bizler hepinizden “okumayı seviyorum” kampanyamıza destek olmanızı istiyoruz.

bugün bu projenin ilk konuğu kahraman tazeoğlu geldi okuluma. ve öğrencilerimin, çiçeklerimin ne kadar güzel koktuğunu, yemyeşil olduklarını, gözlerindeki umudun yansıyışını hepimiz gördük. kahraman tazeoğlu ile başlattığımız bu söyleşilere selim ileri, elif şafak ve sunay akın la devam edeceğiz. o çocukların, o çiçeklerin okumaya, ilgiye ve sevgiye o kadar ihtiyaçları var ki…. ben bir öğretmenim…. bahçıvanım yani…. çiçeklerim var benim… her biri birbirinden güzel…canlarım benim onlar



not: bu proje şu anda bağcılar atatürk ilköğretim okulu ve esenler türk-isveç kardeşlik ilköğretim okulu’nda uygulanmaktadır. bu proje kapsamında okullarımıza her ay bir yazar davet edip, çocuklarımızla onları buluşturacağız. kezban bozkurt bu projenin esenler ayağını organize ederken yusuf çopur da bağcılar kısmını oraginize etmektedir. projemize katkılarından dolayı kahraman taeoğlu’na sonsuz şükralarımızı arz ediyoruz.

ba$latilan projeye bilgi sozluk olarak da destek verilecek.en gec yarina kadar konu ile alakali detayli bilgi duyuru olarak yayinlanacak.

elif şafak gelecekse ilkokula manisa’da ilk baştan başlarım derim ben. o kadar yani.

bağcılar atatürk ilköğretim okulu türkçe öğretmenlerinden ve aynı zamanda manisa-demirci ünkep başkanı yusuf çopur’un öncülüğünde ve kahraman tazeoğlunun desteği ile düzenlenen projedir.

çocuklara kitap okumayı aşılamayı amaçlayan yusuf öğretmen bunu nasıl daha eğlenceli hale getirir ve eğlendirirken çocukları geliştirebiliriz düşüncesiyle çocukların okudukları kitapların yazarlarını öğrencilerle buluşturmaya karar verir. ve ilk olarak mavi evi okuyan öğrenciler kitabın yazarı olan kahraman tazeoğlu ile birebir sohbet edip merak ettikleri soruları birinci ağızdan sormanın vermiş olduğu özgüveni yaşamışlar. ve bu proje elif şafak, sunay akın gibi bir çok yazarla devam edecek. destekleriniz tabi ki bir kitap da bizden diyerek olacaktır.