ne sen sor ne ben söyleyeyim

çok zevkli bir yakınıştır çook,
ha neresi zevki derseniz,
her seferinde ne dinleyen sorar, ne de anlatan anlatmaktan vazgeçer.
yani soru sorulmaz ama cevap illa ki verilir.

sokaga atilan ilk adimla beraber sokakta gecirilen sure ile dogru orantili bir yukselise gecen hadiseler zinciri sonucu agizdan olmasa bile akildan dokulen "aaaahhhhh ahh" cumlesi.

dun, hava guzel-ben guzel disari ciktim minibusten indim elbette once bindim, iki adim attim bir polis memuru 2 esnaf ve yerde yatan- gorunen o ki sara nobeti gecirmis- bir cop toplayicisi, eli yuzu kapkara, vazgecmis ve caresiz gozler; yanina gidip elini tutmak istedim, yapamadim, yapmadim, duyarsiz bir diger vatandas daha "salome", insan sevmeyen, deger vermeyen, gectim gittim yanindan "nasilsa yardim edenler var". elestirdigimiz zihniyet biz de mevcut olmasin sakin?! daha sonra iki cingene cocuguna rastladim; les gibi ustu basi, itisip kakisiyorlardi, onlar da guluyordu, cocuk olmak boyle bir sey sanirim, kendi cocuklugumu hatirladim, anne-anneanne-dede 3 bir koldan hediyeler, iltifatlar, opucukler, yere bastigim saatler sinirli 10 yasima gelene dek, "sokak nedir? sokakta oynamak nedir? dusup bir yerimi kanatabilirim, cok hareketliyim".gozlerim doldu sokakta, insanlar ne kadar da farkli hayatlar yasamakta, hayat denilebilirse bir coguna, bu denli buyuk bir adeltsizlik icinde adalet ugruna birbirini kesenler, birbirine sovenler, birbirine kusenler..."sogukta metronun girisinde donup kalan evsiz adam" kimsenin donup bakmadigi, taa ki oldugu anlasilincaya kadar.artik zararsiz gorebiliriz, cuzdanimi calamaz nasilsa!

sonra "disari cikmiyorsun, kimse ile gorusmuyorsun bu gercekten iyi degil, neyin var senin git gide asosyal olmaktasin?"
ne sen sor ne ben soyleyeyim!

(bkz: boka battım)