miserere

jean christophe grange’ın henüz türkçeye çevrilmemiş olan son kitabı. bekliyoruz.

yazar, özgünlük olarak bir miktar taviz vermiş olsa da; bir da vinci şifresi, bir melekler ve şeytanlar çizgisine gelmiş olsa da koloni ismi ile piyasaya çıkmış ve gönlümü şenlendirmiştir bu kitap. ohş. evet.

yaklasik uc haftadir, yazilarinin cok kucuk olmasi sebebiyle okumayi erteledigim; araya ramazan girince de 1 ay daha erteledigim; araya bayramin girmesi sebebiyle bir bayram daha erteleyecegim; o guzel betimlemelerini bir miktar azaltmis olmasini umdugum grange eseri.

*****

60 kusur yasinda adamdan baskahraman mi olur alla’sen?
bir dahaki sefere boyle hatalar yapmasin diyor, 25-30 yas araligindaki citir delikanlilari ele almasini oneriyorum; hayir aksi halde okuyucu kaybetmekten ote gidemez. gerci bunda volakine vardi ama, herif kokaincinin teki. olmaz o.

*****

----- spoiler -----
bruno hartmann’in, arro’da belediye baskani olarak, pierre rochas kimligine burunmesi cok ilginc ve de komikti. gectigi cumlede fal tasi gibi acildi bu gozler.
hayir madem bu adam -hartmann- elle tutulur gozle gorulur bildigin tasakli bir adam; neden soyut bir kavrammis gibi lanse ediliyor ki? hi? hi?

***
- bruno hartmann burada, degil mi?
(wahl-duvshani bir kahkaha patlatti)
- sorumda gulunecek bir sey goremiyorum.
+ en az 10 yildan beri, onu fiziksel anlamda gordugunu iddia edecek birini bulamazsiniz. aslinda bunun bir onemi de yok. onemli olan fikirleri, onun eseri...
*
***
bu herif * belediye baskaniymis iste. yalanci wahl-duvshani! senden igreniyorum.

----- spoiler -----

oysa ben alisiktim grange’in en az cift kimlikli karakterlerine...
delilik, hakikaten babadan ogula geciyormus demek, iyi ki grange’in oglu digilim. iyi ki...