minibüse tabureyle binen amca

yurdumun pratik zekalı insanıdır. bağrınıza basasınız gelir ama öyle bir anda iğrenip "kalsın!" dersiniz ya, öyle bir duygu işte bu yurdum insanıyla tanışmak.

türkiye’nin berbat realitesi: minibüste asla oturarak gidemezsiniz. ha şansınız yaver de birileri kalkarsa ne ala...

bir gün bindim yine cehennem kalabalığın arasına. sonra yolda biri elini kaldırarak durdurdu minibüsü. minibüsün durması da ayrı bir olaydır zaten, yolcu kaçırmayayım diye öyle bir anda taaak! diye durur ki, arkadaki araç götüne girmediyse kendini şanslı saymalıdır. minibüs içindekiler ise salça kıvamına gelir dur kalk dur kalk şeklinde zaten, duyarsızlaşıyorlar bi’ zaman sonra. işte neyse, böyle taak diye durunca içimden bastım küfrü..sonra birden küfrüm havada asılı kaldı, bir amca minibüse binmeye çalışıyor elindeki tabureyle. derken bir baktım parayı uzatmadan önce tabureyi oturttu minibüsün orta yerine, oturdu üzerine; sonra da salına salına parasını uzattı öndeki gence doğru. herkes dumur, herkes şaşkın. herif kendi oturacak yerini kendi yaratmış, boru mu bu?


türkler çok yaratıcı arkadaş, diyorum ben size...