beni tanıması, bana dokunması gereken yüzler, sesler, eller yoktu artık. bir süredir yoktular. geriye kalan, bir panayır sonrasının meydanı, bağbozumu sonrasının bağı gibiydi, biri seni ektikten sonra tek başına lokantada yemek yemek gibiydi. (sayfa 69)
la luna e i falo
ay ve şenlik ateşleri ismi ile dilimize çevrilmiş cesare pavese’ nin son romanı.
bu romanından pavese, yaşama uğraşında: "ay ve şenlik ateşleri:’keçi-tanrı’ dan beri aklımda olan başlık bu. on altı yıldır. her şeyi koymalıyım bu kitaba." diye bahseder.
bütün kanların iyi ve eşdeğer olduklarını bilebilecek kadar dünyayı dolaştım. ama yine de insan, kanını gelip geçen bir mevsimden daha değerli, daha uzun ömürlü kılmak için çaba harcıyor, kök salmaya, toprak, ülke sahibi olmaya çalışıyor. (sayfa 9)
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?