kurt cobain

dün ölüm yıldönümü olan,ve eğer bi şekilde tanışabilseydik beni anlayabileceğini düşündüğüm sayılı insandan biri olan muhteşem şahıs.

abim sayesinde müziğiyle tanıştım.hem şarkıları çok güzeldi hem de yakışıklıydı.öldüğünü öğrendiğimde çok ağlamıştım.ama o öleli 7 sene olmuştu.artık çok geçti.

gercek ismi kurt donald cobain "zamanla sönüp gitmektense yanmayı tercih ederim"der ve ceker gider bu dünyadan

her bagırısında kendi ses tellerimin acıdıgını hissettigim adam. (bkz: cıgırmak)

(bkz: balık burcu erkeği)

her ne kadar doğrulu tartışılsa da, kimi kısımlarında courtney love’in oynama yaptığı iddia edilsede intihar mektubunu için;

"daha cocukca sikayetleri olan , tukenmis , deneyimli bir ahmagin agzindan konusuyor olmak.
bu baya kolay anlasilabilir bir not olmali. yillar boyunca , diyelim ki , cemiyetimizin serbestligi ve benimsemesi ile ilgili ahlak punk rock 101 derslerinden alinan sikayetlerin ne kadar dogru oldugu kanitlanmaktadir. cok uzun zamandir okuyup , yazmakla brisket dinlemekten , yaratmaktan da oldugu gibi heyecan almadim. bunlar icin kelimelerle anlatilamayacak bir sucluluk duyuyorum.

mesela sahne arkasindayken ve isiklar sonup kalabaligin cilgin tezahurati basladiginda,beni hayran oldugum ve kiskandigim freddy mercury’ye oldugu gibi etkilemedi.gercek su ki sizi aptal yerine koyamam.hicbirinizi.aklima gelen en kotu suc,insanlara karsi sahtekarlik yapipi%100 egleniyormusum gibi gorunerek dolap cevirmektir.bazen sahneye cikmadan once mesai makinesine kart zimbalayacak gibi oluyorum.gucumun yettigince buna deger vermerk icin herseyi denedim ve deniyorum.tanrim,inana bana deniyorum ama bu yeterli olmuyor.benim ve bizim bircok insani etkiledigimiz ve eglendirdigimiz gercegine saygi duyuyorum.elden kaybolduktan sonra kiymet veren biri o narsisistlerden biri olur.ben cok hassasim.bir zamanlar bir cocukken sahip oldugum hevesi yeniden kazanmak icin biraz uyusmaya ihtiyacim var.son 3 turumuzda sahsen tanidiklarima ve muzigimin hayrani olan tum insanlara cok deger verdim,ama hala herkes icin besledigim
ofke,sucluluk ve anlayisi asamadim.
hepimizin icinde iyiylik var ve sanirim insanlari cok fazla seviyorum.oyle cokki bu beni mutsuz hissetiriyor.uzgun,kucuk,hassa deger vermeyen bir balik burcu,isa oglum!ihtiras ve anlayis yemini eden cazibeli bir karim var ve bana eski halimi cok fazla hatirlatan bir kizim.sevgi nese dolu her gordugu insani opuyor cunku herkes cok iyidirve ona zarar vermez!frances in uzgun kendine zarar veren olu bir rocker oldugumu dusunecek oolmasina dayanamiyorum.
iyi yapiyorum,cok iyi.ve minnettarim,ama yedi yasindan beri insanlara karsi genel bir nefret duydum.sirf insanlarla iyi gecinmek icin ve anlayis sahibi olmak kolay gorunuyor diye.anlayis!sanirim sadece insanlarin cok sevdigim ve onlara cok uzuldugum icin.gecen yillar boyunca mektuplariniz ve ilgileriniz icin hepinize tesekkur ediyorum.ben cok kararsiz,umitsizim.artik eski tutkum yok ve sunu hatirla,sonup gitmektense yanmak daha iyidir.
baris
sevgi
anlayis
frances ve courtney sunaginizda olacagim.

lutfen devam et courtney
frances icin
hayati cok daha mutlu olacak bensiz..
sizi seviyorum sizi seviyorum..."

orjinali için;

"speaking from the tongue of an experienced simpleton who obviously would rather be an emasculated, infantile
camplainee. this note should be pretty easy to understand. all the warnings from the punk rock 101 courses over the
years. since my first introduction to the, shall we say, ethics involved with independence and the embracement of
your community has proven to be very true. i haven’t felt the exitement of listening to as well as creating music
along with reading and writing for too many years now. i feel guilty beyond words about these things. for example
when we’re backstage and the lights go out and the manic roar of the crowd begins it doesn’t affect the way in
which it did for freddy mercury who seemed to love and relish in the love and adoration from the crowd. which is
something i totally admire and envy. the fact is i can’t fool you. any one of you. it simply isn’t fair to you or
me.the worst crime i can think of would be to rip people off by faking it and pretending as if i’m having 100 %
fun. sometimes i feel as if i should have a punch in time clock before i walk out on stage. i’ve tried everything
within my power to appreciate it, and i do. god, believe me i do but it’s not enough. i appreciate the fact that i
and we have affected and entertained a lot of people. i must be one of one of those narcissists who only appreciate
things when they’re gone. i’m too sensitive. i need to be slightly numb in order to regain the enthusiasm i once
had as a child. on our last three tours i’ve had a much better appreciation for all the people i’ve known
personally and as fans of our music, but i still can’t get over the frustration, the guilt and empathy i have for
everyone. there’s good in all of us and i think i simply love people too much. so much that it makes me feel too
fucking sad. the sad little, sensitive, unappreciative, pisces jesus man! why don’t you just enjoy it? i don’t
know. i have a goddess of a wife who sweats ambition and empathy and a daughter who reminds me too much of what i
used to be. full of love and joy kissing every person she meets because everyone is good and will do her no harm.
and that terrifies me to the point to where i can barely function. i can’t stand the thought of frances becoming
the miserable self-destructive, death rocker that i’ve become. i have it good, very good, and i’m grateful, but
since the age of seven i’ve become hateful towards all humans in general. only because it seems so easy for people
to get along, and have empathy. empathy! only because i love and feel for people too much i guess. thank you all
from the pit of my burning nauseous stomach for your letters and concern during the past years. i’m too much of an
erratic, moody baby! i don’t have the passion anymore and so remember, its better to burn out than to fade away.

peace, love, empathy.
kurt cobain
frances and courtney, i’ll be at your alter.
please keep going courtney
for frances
for her life which will be so much happier without me. i love you. i love you!"

intihar mektubu ile beni aralıksız saatlerce ağlatan adam.

müziğiyle beni gerçekten çok etkileyen, yorumunu çok sevdiğim, müziğiyle kendimden geçtiğim, asla eskimeyecek çok değer verdiğim müzik adamlarından.

hayatıma giren terk idol adam.dişi versiyonu da marla singer olsa gerek...

(bkz: last days)

ölmeseydi nirvananın asla efsane olacağına inanmadığım yakışıklı, kötü sesli şarkıcı adam, vokal. intihar mı cinayet mi spekülasyonlarının bu duruma katkısı tartışılmaz. bunun dışında zavallı ve şaşkın, duygusal bi insan olduğu intibasını uyandırıyor bende.. yazık..

keşke hala yaşıyor olsaydı da bizi mükemmel sesi ve mükemmel müziğiyle buluştursaydı...

ilk idolümdü...

milk it, rape me, smells like teen spirit... lithium... hepsini yazan, şöhretin zirvesindeyken intihar eden idolüm..

something in the way’i söylüyorum şimdi: duyuyor musun?

(bkz: kurt cobain in intiharı)

insan olduğuna inanmadığım,inanmayacağım,gerçek anlamda hayatımı şekillendirmiş ve beni ben yapmış insandır,daha doğrusu melektir.

lise yıllarında, annemin çalışma masamda, altında adı yazılı fotoğrafını görüp de "kurt çobanı" diyerek yazık günah ettiği, grunge’ın kült ismi, red hot chilli peppers’ın solisti anthony kiedis’in yakın arkadaşı ve hatta öldüğünde kendisine mektup yazdığı önemli rockçu.
(bkz: erken gitti)

maalesef 14 15 yaş kahramanı.
müziğe apayrı bir yol inşa etmiştir.

bir konserinde maalesef sahneden seyircinin üzerine atladıktan sonra tekme yumruk yiyen efsane.

http://www.youtube.com/watch?v=cvuss-obdry

edit: büyük küçük harf durumundan dolayı you tube dan nirvana diye arattırıp kurt cobain gets punched-out! videosundan izleyebilirsiniz.

bir gırtlak kanseri hastasını andıran ses rengiyle efsaneleşmiş rock kahramanı. çocukluğunda hiperaktivite tedavisi gördüğünü okumuştum.