kitap bağışlamak

inanılmaz bir duygudur hele ki o kitaplara sizden çok daha ihtiyacı olan birisine verirseniz veya ulaştırırsanız..

bütün kitap okuyan, okumayan insanların söylediği cümledir. ’’kitaplarınızı bağışlayın, okutun, dağıtın’’ bu o kadar kolay değildir. hangi kitap olursa olsun ilerideki dönemlerde o kitabı yeniden okuman gerekebilir hatta içindeki bilgilere ihtiyaç duyabilirsin. takıntılı biri değilimdir, benim olsun herşey diyen biride olmamama rağmen iki konuda hassasımdır. biri kitaplarım, diğeri kıyafetlerimdir. kitaplar konusunda hassasiyetim çogu kişiye anlamsız gelebilir ama onlar benim çocuklarım.. hiç param yokken taksitle aldığım, almak için para biriktirdiğim hatta hala her ay 100 tl para vermek zorunda kaldığım şeylerdir.. onlar bambaşka şeylerdir.. yıllarca insanların okuması için onlara dağıttım ama hiçbirinin okuduğunu hatta önemsediğini görmedim ve bundan dolayı kitaplarımı paylasamamaya başladım. kitaplarımın altını çizmem sadece not alarak okurum onlara kıyamadığım için bunu yapan biri olaraktan nasıl bana kitaplarımı bağışlamamı söyleyebilirlerki? okuduğum bir kitabı baskasına önerirken bile ona hediye alan biriyim. ister iyi ister kötü benim bütün mirasım kitaplarım. onlarıda asla kimseye bağışlayamam.

kitap saklanmak için değil okumak içindir. çocuğum okur diye saklamayın. o çocuk ne okur ne okumaz size ne? sen yönlendirirsin bi ebevyn olarak ama o istediğini alırsa kitap okumuş olur. o yüzden boşuna saklamayın, bağışlayın bol bol. bir kitap bir insanın hayata bakışını değiştiriyo bazen. güzel bi şey bu. bi de ölümsüz oluyo bu yaptığın şey. cidden.

okuduğum kitaplardan bir vazgeçebilsem zevkle ve keyifle yapacağım olay.
ama vazgeçemiyorum ya hepsinin ayrı bir yeri var bende ayrı bir anısı,
bunu okulda okumuştum sevdiğim çocuk bana bakmıştı yada hoca bu kitabı okurken bana bakıp bende okudum güzeldir aferim kızım demişti gibi.

kitaplarına kıyamayan insanların yanında bu konunun açılması, dile getirilmesi sakıncalı oluyor genel de.
en çok sevilen eşyayı, bir başkasına verme anlayışının kaybolduğu senelerde yaşamanın hüznünü bilen kişi, kitap bağışlar mı sorusunu sormak gerekir belki de. ya da bu kadar az kitap okunan bir dönemde yaşıyorken, neden kendi kitaplarımı bir yere vermeliyim ki sorusunu kendimize sormamız gerekiyor.
hiç bir kazancım yok. bağışlayacağım kitaplar hiç bir zaman okunmayacaktır deriz, kaç sene sonra, neler yaşanacağını bilmeden.

ihtiyacı olan yere cimrileşmemek gerekir.