kaybetme korkusu

yazıcak çok şeyim var bu başlığa bu gece.
korkular fazla evet ama kaybetmeyi ensemde hissetmemeiştim hiç böylesine..
kimse istemez.
boğulur gibi sanki o inlemeler..sadece kusucaktı oysaki..nerden çıkrı bayılmak ve şuuru kaybetmek..o anda sende gidiyormuşsun,öğrendim.

kaybetmekten en çok korkulması gereken ve korkulmayan şey sanırım zaman

insanların sevdigi herhangi bir sevgilisi,eşi,dostu olabilir ve bazen insanlar öylesine baglarlar ki kendini onlara;hep yanında olmak hiç ayrılmamak isterler.hayatları boyunca onlar gibisini asla bulamayacagını düşünürler,tüm bunları düşünürken aslında yaptıgı hersey bir korkudan ibarettir;yani karsıdaki kişiyi kaybetmek istemiyordur.keybetmek korkusu...içlerinde hep kaybetme korkusu ile beraber yaşarlar,her an tetikteymiş gibi olurlar,sanki bir görevi tamamlayacak ve bu görev de hiç bitmeyecekmiş gibi..

nedir bu kaybetmek korkusu;aslında karsındaki kişinin senin ruhuna yakın olduğunu düşündüğün için onu kaybetmek istemezsin,oysa kişi içinde bir ’kaybetme korkusu’içerisinde yaşıyorsa bir gün mutlaka kaybedecektir,bu korku herkese mahsus değildir;gercek sevgiyi bilen insan kaybetmekten korkar...

aslında kaybettiğimiz ve kaybetmekten korktuğumuz en büyük şeylerden biri de;zaman olmalıdır diye düşünüyorum

kaybetme korkusu üzerine yazacak o kadar çok olaylarım var ki..hangisi anlatayım bilmiyorum..
sitede üye olan ’rockcucocuk’adlı eski dostumu anlatayım şidilik;
hayatta kaybettiğim birçok insanlar,istekler,olaylar oldu.bende bunların sonucunda kaybetmekten korkar bir hale geldim artık.fakat yıllardan sonra hayatıma ^demet^diye gerçek bir dost diye düşündüğüm biri girdi.nerden gelip de hayatıma girdi anlayamadım ve onun için kendisine;’esrarengiz kiz’diye hitap etmeye başladım.
yıllardan sonra ilk defa hayatımda birinin olduğuna sevindim ve kendimi de onun sayesinde hiç olmadığı kadar faza sevdim ve özgüvenimin oluşmasında bana gerçekten çok yardımcı oldu.artık tamam diyordum;bu kız asla hayatımdan cıkmayacak,hep en iyi dostum olacak...gibisinden düşünceler ediniyordum.
her geçen gün gittikçe bağlanmaya başladım.aslında kendisine güvendiğim için kendimi bile kendisine teslim edebiliyordum.ama gel gör ki,benim ona güvendiğim kadar o bana güvennmiyormuş meğer...o en iyi dostum dediğim kişi,kendisine duymuş olduğum samimiyetimi yanlış anladı ve bastı tekmeği..
işte kaybetmekten korkuyordum hep,korktuğum şey de başıma geldi.fakat öyle zamansız geldi ki..
hayatım boyunca kendime en çok acıdığım vaka rockcucocuk vakası oldu.bu acıyı bana yaşattığı için teşekkürlerimi iletiyorum kendisine.çünkü anladım ki karşımdaki varlık;’insanoğlu’,ve insanoğlunun yapamayacağı şey yoktur.

ili$kilerde her iki tarafinda birbiri ile alakali boyle bir endi$esi olmasi zaruri. aksi taktirde saygi yerini kustahliga, sevgi yerini ali$kanliga birakiyor.

yusuf yusuf durumudur. adamı köpek yapar. kendimden biliyorum.

’kilitlenmemiş kapıların ardında oturan bu insanlar, daha büyük bir evin, sorunları çözmeyeceğini çok iyi bilirler. daha iyi bir eş, daha çok para ve daha gergin bir cildin de. sahip olacağın her şey, bir gün kaybedeceğin şeylerden yalnızca biridir...onu kaybetmekten korkuyorum, ama eğer onu kaybetmezsem, kendimi kaybedebilirim.’

(bkz: choke)

çocukluğunuz da birilerini kaybettiyseniz eğer büyüdüğünüz zaman sizin üzerinizdeki etkilerini görmeye başlıyorsunuz. bütün sevdiklerinizin her an elinizden kayacakmış gibi bir hisse boğuluyor, sanki bütün güzellikler eskiden yaşandı ve bitti düşüncesine kapılıyorsunuz. bir daha hiç güzel bir şey yaşanmayacakmış gibi davranıp köreltiyorsunuz kendinizi. eski yıllara üzülüyor eskileri yaşamaya kalkıyorsunuz.

hele, hele kaybettiğiniz kişi babanızsa...

taş -kağıt -makas’ da yer alan bir ayfer tunç öyküsü.

-----------------------------spoiler----------------------------:

..her yenilginin acısını daha büyük bir kötülük yaparak çıkarmaya çalışıyorlardı... (sayfa18)


-----------------------------spoiler----------------------------

kaybetmekten korktuğun birileri ya da bir şeyler varsa; yalnız, aç, işsiz, çaresiz, hasta değilsin demektir.

şükret mesela. hayatını bile kaybediyor insan, ki yaşamasa; ne sevmeyi tadardı ve ne de özlemeyi. canından bile kıymetli insanlar, değerler... bir hayatın olduğu için farkında olduğun, bildiğin şeyler.

seviyorsan vardir ya da seviyorsa.

seviyorum dedigi halde sen aramazsan 5 gun 10 gun 1 ay aramayan birisi sana seni kaybetmekten korkuyorum derse ya yuzune kus ya da gul gec git.

yineliyorum algilamayan beyinlere kazimak icin;

seviyorsan ya da seviliyorsan vardir bu korku.