kartal kadıköy minibüsleri

canımızı allaha emanet ederek bindiğimiz ulaşım araçlarıdır. bu minibüslerdeki şöförlerin yaptığı hareketleri ben need for speed oynarken yapmaya cesaret edemem yemin ediyorum. zaten dar olan ve sağlı sollu parklar nedeniyle iyice daralan minibüs yolunda araçlarını bisikletlerin giremeyeceği yerlere sokarlar ve ilginç olan; oradan çıkmayı da bir şekilde başarırlar. yolda kendilerinden başka araçlar da olduğunu, ulaşım hakkının herkes için var olduğunu da kabul edemiyorlar bir türlü. her aracı sıkıştırmaya, sinyal vermeden sollamaya, yol vermemeye yemin etmiş gibiler. şöförlerinin tamamı kırmızıyı yeşil görmektedirler. ya da en başından bazı şeyleri yanlış öğrenmişler.

bir de 18 yaşında, daha 1-2 aylık ehliyete sahip adamlara emanet ediyorlar bu minibüsleri. onların kullandığı minibüsle bir yolculuk yapın ve sağ salim gideceğiniz yere varın, yemin ediyorum survivor triplerine girersiniz.

maltepe e-5’ten kadıköy’leri de vardır, minibüsçüler sakin kullanmazlar bu otoları, gideceginiz yere trafik yoksa hemen ulaşırsınız hızlı kullanırlar, artist olanları da vardır camlardan sarkarak yandaki otolara laf atarlar, bazılarında mini ekran tvler vardır.

kadikoy pendik minibusleri yaninda sonuk kalmislardir.tek avantajlari minibus yolu ndan gitmeyip daha kisa surede kadikoy e ulastirmalaridir.

minibüse binerken külüstür muamelesi yaparsınız ancak kartal çıkışına doğru minibüste bulunan 4 tekerleğin uçmamak için olduğunu anlarsınız.
dirseği yarım boy dışarıda olan şoförler vitesi dörde takarken karizmatik bir hareketle kaseti alıp tavandaki teybe takarken , şıkırdayarak metronomik bir ses çıkaran tespih ,kasetteki playlisti temsil eder.
minibüse el işareti yapan kişinin koşmaya başlaması ise tamamen bir batıl inançtır.
nihayet göztepeye doğru rahatlarsınız ve bir daha binmeyeceğinize yemin etseniz de dönüşünüz yine aynı araçlardan biriyle olacaktır.
anlat anlat bitmeyecek olan bu yolculuk sadece 45 dakika sürer.
ancak yaşadıklarınızı anlatmaya 45 gün yetmez.