karanlık deniz

ümit yaşar oğuzcan’ın zamanın ötesinde şiiri..

şimdi seni düşünüyorum, biliyorsun
aklıma ellerin geliyor önce
yağmurlu birgün hatırlıyorum
islanmış bir serçe kuşu hatırlıyorum
durup durup ölümü hatırlıyorum
alnıma bir ışık vuruyor karanlıkta
sonra alabildiğine bir sessizlik başlıyor
alabildiğine bir deniz
alabildiğine kum
içim ürpertilerle dolu
karanlık denizlerin ortasında
seni düşünüyorum..

hani denizin insanı deli eden maviliği
nerde o güneş parıltıları nerde
göremiyorum ama duyuyorum
yaklaşan fırtına sen olmalısın
bu rüzgar senin hayallerin olmalı
senin ümitlerin
senin arzuların olmalı
bütün karanlıklara razıyım
yalnız uzaklarda, çok uzaklarda
bir gemici feneri yanmalı..

bu korkunç ağırlıkları kim koydu başıma
bu marşandiz trenleri nereye gidiyor
ben bir katran deniziyim artık
dalgalarım iri kayaları döver durur
bütün yaratıklar derinliklerimde kapkara
ne bir seven var beni
ne bir anlayan bulunur..

içimde çalkalanan bir dünya
kulaklarımda karanlığın uğultusu
ve gözbebeklerimde korkuların en büyüğü
bir büyük dünyada yalnız kalmak korkusu
ölürsem korkudan öleceğim..

düşen yıldızlar gibi
batan gemiler gibi yalnızlığım
sisli şafaklar doğar ufkumdan
kör bıçaklar bilenir düşlerimde her gece
kirli bir güneş kahreder dalgalarımı
bir çamur yığını sıvanır yüzüme
gitgide artar yalnızlığım
sonra duyarım iliklerimde sabahın olduğunu
bir yosun parçası kımıldanır, gerinir
bittiği yerde başlar yalnızlığım ..

pusulalar işlemiyor artık
yıldızlar yol göstermiyor
rüzgar bile ihanet etti bize
bir saçların vardı deli divane olduğumuz
bir saçların vardı
bir saçların vardı
alnına düşerdi akşamları
hiç değilse yaşadığımızı bilirdik hayal meyal
nefes aldığımızı
insan olduğumuzu bilirdik
saçların bizi kurtarırdı düştüğümüz girdaplardan
bizi bir derinlerden yeryüzüne çıkarırdı
her telinde mevsimleri seyrettiğimiz
varlığını en büyük mutluluk bildiğimiz
bir saçların vardı
bir saçların vardı deli divane olduğumuz ..

şimdi bütün gün üstüme yağmur yağıyor
bütün gece kar
yalnızlığın tam ortasındayım artık
yalnızlık kadar
bilsen nasıl üşüyorum
al şu ellerimi ısıt biraz
ya da al götür bu soğukları
bu yağmurları
görmüyor musun beni öldürecekler artık
beni öldürecekeler diyorum sana
geçmiş gelecek bütün yıllarım
bütün umutlarım senin olsun al
beni bu karanlık denizlerde bırakma...

(bkz: karadeniz)