kalbim kırılmadi ruhum kırıldı

15 yıllık dostu kaybedince söylenmez hissedilir acır ,kanar ruh gölgelere düşer...yaşlanır,alışır mı alışmaz katılaşır.

ruha dokunan acılar vardır...
sevdanın,ayrılığın,ihanetin ötesindedir yaşananlar...
karşıyaka sahilini artık elinde şarap tek başına gözlemek gibi,bir kız çocuğunun gözlerin de annesini görmek gibi,kurulan hayallerin hiç bir zaman gerçekleşmeyeceğini bilmek gibi,geçilen her yolda gülümseten bir hatıraya dalmak gibi,gülümseyerek hatırlamak ama asla benzerlerinin yaşanmayacağını bilmek gibi,arkada kalanların tek tesellisi olmak yaşadıkça yaşatmak,yaşattıkça hatırlamak zorunda olmak gibi...

hercai menekşeleri mezarının üzerinde yeni açmış görünce hayata dair umutlanmak ama buruk kalmak gibi,taşlara konuşmak,taşlara ağlamak,taşlara lanet etmek gibi...
illaki yaratana cevapsız sorular sormak gibi... kalbin katlanabilir yarım kalmışlığa ama ruhunu tamamlayanı tekrar bulamayacak olmayı bilmek gibi...

bir nevi kendini koruma,acındırmama cümlesidir.çünkü karşınızdaki kişiyle olan bağlarınız kopmuştur.söylemekten nefret edersiniz ama tek taraflı topal bir dostluğa da ihtiyacınız yoktur.en doğrusu da budur,birbirinin yüzüne söylenen devam eden dostluk yalanlarıyla yaşamaktansa yalnız kalmak en iyisidir.

http://my.opera.com/boudalas/blog/show.dml/481209