kalanların ardindan

azaldık azar azar,kırıla kırıla.ellerden değil de dostlardan,kardeşten alarak yaraları azaldık.olmadık anlarda yakaladı ayazlar bizi,zamansız yakalandı çiçeklerimiz.her zaman değilde bazen,ama bazenin en orta yerinde eyvah bile diyemeden kalakaldık.yaz ortasında üşüdük.ciğerlerimizden akanlar,karın boşluğumuzda koplandı.
kimileri ölüm ilamları ile çıktı adres defterlerimizden,kimileri hayret ve can sıkıntısıyla.hayret ettik yaptıklarına,hayret ettik değişimlerine,hayret ettik hoyratlıklarına ve canımız sıkıldı.ağladık belki de.niye saklamıştık ki çocukluğumuzdan kalma sevinci,niye paylaşmıştık ki,niye şerefe demiştik,niye kıvanç duymuştuk başarılarından?canımız sıkıldı bu azalmaya,yoksulluk gibiydi.ölümlere alışıyordu belki ama ihanete asla.
azaldık azar azar,kırıla döküle.kalanlarsa...ne kaldı ki?

(bkz: iclal aydın)

(bkz: gidenlerin ardından)

gulay yorumu nefis bir $arki.suavi de soylemi$ bir donem.sozleri $oyle:

kalsin geride bu ask anma adimi
egdirme basimi yar
sana ben kendim kurban edeyim
mal etme ozumu
sevdami sineme gomup gideyim

beden ayazda karda
yurek agrida harda
ah tam da gelmisken sevdali baharda
olur mu bu veda
bilmez bi vefa

sonsun atesim
ele yak ask odumu
savur at kulumu
yellere karisir tufan edeyim
surmeden yuzumu ben sana
uzaktan iman edeyim.

öyle besteler vardır ki tek bir notasına dahi dokunmaya cüret edilemez,bozulur ,gidiverir tüm büyüsü yoksa.bizde adetten oldu galiba her güzelim besteye illa bir şarkı sözü uydurmak.merak ediyorum, acaba bestenin yaratıcısı mazlum çimen bu besteyi sağa sola pazarlarken hiç mi yüreği sızlamadı,ya da devlerin aşkı,ay yüzlüm gibi güzelim eserleri soner arıca’ya ,murat göğebakan’a ve daha adını sayamayacağımız sanat yamyamlarına yedirirlerken hiç mi emeklerine acımıyorlar bu sanatcılarımız.neticede bu besteye de uydurdular bir kac kelam,kafiye, biz de mutlu olduk dinlerken.ne diyebiliriz ki!
hayırlı işler!