istanbul yalnızlıgimi kutluyor bu gece

gunes karsıda hafif hafif batarken aksam ezanı okunmaya basladı..

yine annem geldi aklıma,yine aksam ezanıyla beraber somurtarak girdigim huzur dolu evim geldi..ezan bitene kadar o gunlere dondum,ozlemisim,ozledim..ezan bitti ve muhabbet ettigim yaslı amca yasına ragmen benden izin isteyerek yanımdan kalkıp camiye girdi..

etrafı,gecenleri seyredip amcanın anlattıklarını dusunuyordum,kızı nasıl onu yalnızlıga itmisti,ben yasasam aynı seyleri hayata ve insanlara bakısım ne yonde olurdu acaba..cok gecmeden amca cıktı camiden ve bana bakıp hafifce guldu ve uzaklastı ..ardından baktım bir sure bedeninin yorgunlugu yasından geliyordu tamam ama daha da onemlisi ruhu yorgundu amcanın..

bir sigara yaktım ve essiz istanbul manzarasını izlemeye,ruzgarın ugultusuyla guzellesen istanbul’un sesini dinlemeye basladım..sonsuz bir huzur kaplar icini demislerdi ve bende ne zamandır istanbul’u bu sekilde seyretmek istiyordum..ilk dakikalar gecenin siyahını aydınlatan istanbul’un ısıkları,yıldızlar ve ay rahalattı icimi butun gunun yorgunlugunu atmıstım..butun o stresten uzaklasmıstım ama daha sonra bu ortam beni dusunmeye itti ve basladım gecmis gunlerimi,cocuklugumu,ozledigim annemi dusunmeye..gece kararmaya basladı gozumde birden..annem geldi ilk aklıma,beni burda mutlu sanan annem,evet annemin sandıgından daha mutsuzum ama annemin benim sandıgımdan daha mutsuz oldugunu bildigim icin ona soylemiyorum burdaki yalnızlıgımı..annem gelince aklıma tabi ki cocuklugum geldi hemen akabinde..sanırım diger cocuklardan farklıydım biraz cunku ben hep cocuk kalmak isterdim,herkes buyukluk taslarken ben ufagım daha derdim ama hayat yutmadı sanırım bunu,buyuttu beni..ama cocugum ben daha buyuyemem dedim,dinlemedi..buyudum,sorumluluk sahibi oldum..benim için tasıması en buyuk yuk buydu ve bu yuku hayat yukledi sırtıma..babamında hayata olan destegini unutmamak lazım..aslında sorun yukte degil dedim birden kendi kendime sorun o yuku tek basıma tasımamda..sorun yine yalnızlıgımdan kaynaklanıyor dedim..acaba takıntı haline getirdim ondan mı boyle donup dolasıp yalnızlıga geliyor..hayır sorun gercekten burda..yalnızlıgıma lanet etmeye baslamıstım tekrar ve gecenin huzuru,karanlıgın huznune donusmeye basladı boylece..o geldi aklıma..bu,gece yeni baslıyor demekti..ilk once isyan eder gibi oldum gidisine,sonra biraz toparladım kendimi ve hiçbir şeyin onun elinde olmadıgını soyledim kendi kendime..o da istemezdi gitmeyi dedim..kafam feci dagılmıstı..kalktım birden ve yurumeye basladım..neden kalktıgımı ve nereye yurudugumu bilmiyordum ama umursamadım,yururken karar veririm dedim..eve gitsem yatsam uyusam hemen,ı ıh bu kafayla gozume uyku girmez..en iyisi sabaha kadar dolasmak..ilk taksiyi cevirip bindim..soforun nereye sorusuna vericek cevap bulamadım,bende kalabalık bir yere gotur dedim..adam sasırdı ve gulumseyip "tmmdır abi" dedi..tam bir klasik istanbul taksi soforuydu kendisi..feci dagılmıs oldugumu farketti ve nasıl olsa birsey demiyecegim icin actı muzigin sesini sonuna kadar,ustune bir de eslik etmeye basladı..pek uzun surmedi sofor arkadasla olan yolculugum,"burası kalabalık abi" diyip bıraktı beni..yurumeye basladım ve dusunmeye devam ettim..ondan oncesi,onla ve ondan sonrası..oncesinde cocuktum,onunla buyudum ve sonrasında öldüm sanırım böyle oldu..onu hatırlamak pek iyi olmadı cunku sadece gidisi kaldı aklımda..bu arada ana cadde bosalmaya ara sokaklar,mekanlar kalabalıklasmaya basladı..herkes egleniyordu,yazın gelisi,haftasonu olması kalabalıgı katlamıstı ama sanki baska bir sey vardı eglendikleri herkes aynı seyi kutluyor gibiydi..sokak calgıcıları ve etraflarında onlarca kisi hep bir agızdan sarkılar soyluyorlardı,dans ediyorlardı..o daracık sokak sanki dunyanın en unlu karnavallarından birinin yapıldıgı yer gibiydi..insanların bu eglencesi benim uzuntumu daha da katlamıstı..normalde ben uzgunken insanların eglenmesini hayatın guzel tarafı olarak algılar ve bir nebzede olsa mutlu olurdum ama bu gece oyle degildi bu kutlamanın bana koyan bir tarafı vardı..az sonra genc bir cocuk arkadaslarının yanından elinde sigarası ile geldi ve ates istedi,uzattım.."ne o yalnız mısın" dedi,boyle bir gecede bana boyle bir soru soran o sahsi gercekten öldürmek istedim.."onemli mi?" dedim..arkadas bozuldu sanki biraz ve arkadaslarının yanına dondu,eglenmeye devam etti..gece bitiyordu,eglence ise azalcagı yere artıyordu..oyle ki calısan garsonlar bile dans ederek calısıyordu..artık hersey gozume batmaya baslamıstı..oyle ki cop tenekesinin yanındaki kedinin hareketleri bile dans eder gibiydi,cildirmak uzereydim..bu insanları bu kadar mutlu yapan neydi??..ve bu sorunun cevabında yine yalnızlıgıma dondum..aslında olanlar sıradandı ama yalnızlıgımdan dolayı uzmustu beni bu eglence..o zaman demek ki;

istanbul yalnızlıgımı kutluyordu bu gece..