isabelle

andre gide’in ünlü romanı.
aşağıdaki alıntı fransız yazarın iç dünya betimlemelerinin başarısını gösteriyor kanımca:

’ikide bir içimi kaplayan o dayanılmaz karanlığı anlatmak için sıkıntı sözü doğrusu çok zayıf kalır.insanı birdenbire sarıverir o karanlık;onu yaşanan çağın niteliği açığa vurur.az önce yüzünüze,sizde her şeye gülerken,birdenbire ruhunuzun derinliklerinde sisli bir buğu yükselir;hayatla arzuların arasına girer;insanı dünyadan ayıran bir perde olur.yeryüzünün sıcaklığı,sevgisi,rengi,uyumu artık soyut bir yansıtıcı üzerinden kırılmış olarak gelir,hiç heyacan duymadığınızı fark edersiniz.içinizi örten bu perdeyi yırtmak için harcanan çaba,insanı bütün kötülüklere,başkalarını ya da kendinizi öldürmeye,çılgınlığa kadar sürükleyebilir.’

(bkz: isabelle adjani)

fr. sütlü kahve renginde olan.