birinci dünya savaşında ölenleri anmak için yazılan şiirdir. savaş meydanında yatan cansız vücutlar, güzel bir çayırda sıra sıra uzanan gelinciklere benzetilmiştir.
in flanders fields the poppies blow
between the crosses, row on row,
that mark our place; and in the sky
the larks, still bravely singing, fly
scarce heard amid the guns below.
we are the dead. short days ago
we lived, felt dawn, saw sunset glow,
loved and were loved, and now we lie,
in flanders fields.
take up our quarrel with the foe:
to you from failing hands we throw
the torch; be yours to hold it high.
if ye break faith with us who die
we shall not sleep, though poppies grow
in flanders fields.
in flander fields
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?