hiçbir şey olmak

gün gelir biri sizin herşeyiniz oluverir, sizde birisinin herşeeyi oluverirsiniz.

hiçbirşey olmak, doğruluğuna emin olunan bir önerme olarak sunulduğunda,bu bir bilgi değeri taşıyorsa bu bilgi hiç in bilgisi olarak bir kaynak kullanmadan doğruluğu ya da yanlışlığının değerlendirilmesi yapılabilecek bir konuma geldiğinde somutluk gereği aranmayacak bir nesneye bağlı olmaması, buraya kadar devam eden sürecin imkansızlığını gösterirken, bununla birlikte bazı düşünce başlıklarında hiçbir şey ifadesinin hakim olduğu muhtevanın, gücü bir sonuç değil; bir başlangıç olarak kabul edildiğinden bunun geçersizliği, boyut olarak dahi en alt seviyede olan birleşim parçası olarak hiç in sayılması, sayısı ne olursa olsun, sonucun hiçbir boyutta bir alan sahibi olamamasını gösterecekse başlıktaki tanımı kabul etmek bile sadece yanlış olarak kabul edebileceğimizi ispatlar.

hiç bi şey diyen bi cümlenin,
ortasına terk edilmiş bi kelimeyim

(bkz: hiçbir şeyi olmamak)

konuyla ilgili bir sarki geldi aklima ama bizim dilimizde degil, mazur gorulmek dilegiyle paylasiyorum;

the world still the same
you’ll never change it
as sure as the stars shine above
you’re nobody till somebody loves you

so find yourself somebody to love
you are nobody till somebody loves you
you are nobody till somebody till somebody cares.

you’re talking to yourself
and nobody is home
you can fool yourself
you came in this world
alone alone...

bu bakıs acısı cok olan bir baslık
ben su saniye ölebilir ve hayata dair tüm kaygılarımın bir oyun oldugunu farkedersem hiçbirseyim...
ben eger hayatın çiçekli bahcelerinde kosarken yuvarlanıp zıplamak istediğim konusmak paylasmak istediğim kişilere ihtiyac duyuyorsam ve bunun için bana ihtiyac duyuyorlarsa ben cok sey olabilirim
eger hayatın içinde yasadıgım tek seyin acı oldugunu düşnüyorsam ve bu bıkkınlığın getirisi mutsuzluğu yasayıp,onu tasavvur ediyorsam ben anlamsızım
eger benim istediklerim o zaman aralıgında gecerliyse,elimdeyse ve önümdeyse ben mutluyum yani yine anlamlıyım

o hal de anlamın asıl baslıgı mutluluk olmalı...

(bkz: hiç kimseye sözüm yok)

(bkz: hiçbir şeyde gözüm yok)

(bkz: hiçbir şey olamamak)

hiçbir şey olmak da birşey olmaktır.

(bkz: sen benim hicbir $eyimsin)

evrende insan olarak sadece bizim, "zaman" diye niteledigimiz bu kavram gercekte yoktur...evren acisindan olaya bakildiginda insanlar sadece isik halindedirler, zaman kavraminin olmadigi bu yolculuklarda isiklar biryerlerden gelir biryerlere giderler. dunyadan gecerken bedenlenen insanlar, bedeniyle olan beraberlikleri sona erince de(olum) gene isik olarak sonsuzluga akan yolculuguna devam ederler...iste boyle bir felsefenin isiginda insanin dunya icin ’ne olduguna’ dair analizler de yapilmaktadir.
insan kendisi icin cok seydir, insanin kendisi, kendisi icin herseydir..insanlar, bilge olabilirler, alim olabilirler ama kendi kendilerine hicbirseydirler...’hicbirsey olmak’ durumundan insani birsey olmak duzeyine getiren diger insanlarla olan iletisimlerdir...kisiye ’birsey olmak’ imajini veren toplumdur. yoksa herkes kendi kendine birseydir muhakkak...
bundan da onemlisi ta ki birileri sizi sevinceye yada siz birilerini sevinceye kadar, kalbinizi gogsunuzde sadece yasamanizi saglayan bir organ olarak tanirsiniz...onun cirpinislarini asla duymazsiniz.
birileri sizi seviyorsa birileri sizi benimsiyorsa birileri sizi sayiyorsa ve siz de birilerine bunlari hissediyorsaniz iste o zaman siz ’hicbirsey’ degilsinizdir...