her canlı ölümü tadacaktır

zincirlikuyu mezarligi girisinde yazan, her canlinin mutlaka olecegini anlatan ibare.

(bkz: her olum erken olumdur)

orjinali her nefis olumu tadacaktir olan soz.

+her canli olumu tadacaktir
-olumu ye
+o kadakar da demedik yahu
-ejhehe.

kur`an-i kerim de gecen bir ayet.

uzerine azicik makarna sosu da eklendiginde daha bir leziz olacaktir eminim ben.

(bkz: son durak)

(bkz: her nefis ölümü tadacaktır)
al-i imran suresinin 185. ayeti.
akışına kapıldığımız hayatın bizi götürdüğü yeri unuttuğumuz da hatırlatan cümle.

ölüm varken ben yokum ben varken ölüm yok.

(bkz: sözlük beni ölümsüz yap lan allahsız)

+her canli olumu tadacaktir
-oglum konyada ne yapiyorlarmis biliyor musun
+ne yapiyorlarmis
-olünün gotüne sicak su dokup sikiyorlarmis
+deme
-su anda yapiyorlardir kesin bi tanesine.

istanbul’da zincirlikuyu mezarlığının girişinde yazan bir levha. elbette her canlı ölümü tadacaktır ama bu tip bir söylemi mezarlık girişine koymanın mantığı nedir? psikolojik baskı mıdır, yoksa insanın kanını dondurmak mıdır? amaç ölümü korkutucu bir olay gibi göstermek midir?

istanbul’un belediyesi böyle karanlık, akp zihniyetli, karanlık düşünceli, ölümü bile korkutucu bir hale getiren kişilere temsil ediliyorsa, böylesine abuk subuk bir söylemin o mezarlık girişinde yer alması da normaldir...

bizce öyle...

- her canli olumu tadacaktir angelus.
- afiyet olsun.

kuran-i kerim’de, al-i imran 185 ve ankebut 57’nci ayetlerde gecmektedir.

bir çoğumuzun işine gelmeyen bir gerçek.

(bkz: ya$arken olmek)

arapçasının okunuşu hemen hemen "küllü nefsün zaikatül mevt" olan ayet-i kerime.

2005 yilinda kral tv’de oynayan, adini hatirlayamadigim bir sarkinin klibinin sonunda yazan cumle. isin ilginci bu sarki hip hopla pop arasi bir sarkiydi.

her canlı,zengini,fakiri,güçlüsü güçsüzü, güzeli çirkini, bütün insanların başı ve sonu aynıdır.her canlı ölümü tadacaktır,üstelik bu öyle bir şey ki sizi ne zaman,nasıl,nerede yakalayacağını bilemezsiniz.açıkçası düşünmekte istemezsiniz o ihtimali aklımıza getirmemeye çalışırız hep.her şeyin boş olduğu ömrümüzün çok kısa olduğu,bir gün öleceğimizi ve ne kadar önemli bir insan olursak olalım unutulacağımızı...her günü son günümüzcesine yaşamak gerekir belki,zaten bu düşünce sürekli kafamızda olsaydı her şeyin boş olduğunu ne kavgalar ne savaşlar ne de para için dönen pis oyunlar,hiç birini yapmazdık belki de... kalp kırmazdık,üzmezdik üzülmezdik.ama dedim ya her canlı bu duyguyu tadacağını bildiği halde bunu unutmaya çalıştığı için,düşünmediği içindir belki de bu kaos.bir saniyeyi bile geri getiremediğimiz bu kısa ömrümüzde elden ayaktan düşünce şöyle bir eskiye döndüğümüzde ne görücez "ahh"larımız "keşke"lerimiz pişmanlıklarımız çoğunlukta olacak büyük bir ihtimalle.bu kalabalığın içinde aslında ne kadar yalnız olduğumuzu anlayacağız.gençliğimizi kullanmadığımızı anlayacağız ki bunu anladığımız zaman gençlik bir daha gelmemek üzere çoktan çıkmış olacak bedenimizden ve ruhumuzdan, yaşlı bir vücut olgun bir ruh bırakarak...her canlı bir gün ölümü tadacaktır,önemli olan o güne kadar yaşamak ama gerçekten kendi hayatını yaşamak, başkaları için değil sadece kendin için...

acı ama gerçek