hakan günday

piç romanın yazarıdır. piç kitabını okuduktan sonra tanıdım. mükemmel bir anlatımı var. sıkılmadan gayet zevkli bir şekilde okunabilecek eserler veren yazardır.

kinyas ve kayra’dan sonra ziyan ile beni vurup, az ile de :bunca şeyi yazabilmek için yaşın çok genç değil mi dedirten ademoğlu.

söyleşisine katılıp da yüzünü görünceye değin gerçekten varolabileceğine inanmadığım yazar. sohbet edemediğim halde yıllardır tanıyormuşum gibi hissettiğim adam.
iki yıldır istanbul modern’de oluyor söyleşileri, en sonuncusu da 4 ağustos’ta gerçekleşti. "her yıl bir kitap!" diyerek bizi kendisine daha da çok bağlayan yazarı takip edin, okuyun.

insanlar ikiye ayrılır. hakan günday okuyanlar ve okumayanlar.....

sanirim sozlukte sadece benim okumadigim ki$iymi$ kendisi, hatta oyle ki bu yazarin ismini bile ilk defa duydugum icin di$lanacakmi$im gibi hissediyorum, benim cahilligim olarak kalsin o da.

en kisa zamanda bir kitabini edinip okumak farz oldu anla$ilan, toplumdan di$lanmamak lazim.

gereğinden fazla abartılan yazar. türkiye’de değil de edebiyat zevki biraz gelişmiş herhangi bir toplumda ve türkçe değil de herhangi bir köklü edebiyatı olan dilde yazsaydı esamesi bile okunmazdı.

bariz bir sekilde ryu murakami’yi taklit eden yazar. onun hayrani oldugunu hep dile getirse de bu etkilenmek degil resmen taklit etmektir... yazdigi kitaplarin konularindan tutun da yazim stiline kdr ayni resmen. kinyas ve kayra’yi okumadan once ryu murakami’den emanet dolabi bebekleri okunmalidir. dediklerim daha ii anlasilir.

içinde ki her şeyi kinyas ve kayra’da kustuğunu düşündüğüm yazar. sonra ki romanlarını zihninde kalan safraya benzetiyorum. yine de piç, malafa ve azil okunmalıdır. son romanı az, en iyi kitabı değildir belki ancak kendisinin politik rengini ilk defa ortaya koyduğu romandır. 1976 doğumlu olduğu ve ilk romanı kinyas ve kayra’yı 2000 yılı gibi yayınladığı düşünülürse, en azından genç bir yazara destek anlamında takip edilesidir.

"kimsenin birbirine bakmadığı, yalan, ihanet, şiddet ve acımasızlıkla yoğrulmuş, yalnızca hayallerin göz göze geldiği bir hayattan intikam almanın en iyi yolu yaşamaktır." diyen yazar.

türkiye’de varolmayan yeraltı edebiyatı’nın varolan temsilcisi.

"beni terkedenlerin hepsi kapı oldu. çünkü sırtlarını bile görmeye vaktim olmadı.
kapıyı çekip çıktılar ve ben daha ne olduğunu anlayamadan kapıya dönüştüler..." diyen yazar.

ve sadece piç’i baz alarak yapabileceğim yorum sudur, kitaptaki serseri imajını sanki kafasında öyle bir yere koymus ki hem ulasılmaz hemde ulasmak istemeyeceğin kadar , keskin hatları var, yani sadece gözlem yapmıs demek bile komik, demek istediğim , çok keskin hatlı karakterleri okurken beni acaip sıktı, karakterler gözlem yapılarak değil direkman hayal ürünü olarak yazılmamıs kasılmıs gibi geldi . ancak bütün karakterler bir bütün olsuturmaktaydı buradan da kitabı acele ile yazdığını her karakter üzerine oturup uzun uzun düsünmediği fikrine kapılmaktayım yani buda biraz türkiyede bu akımın öncüsüyüm yapıcı elestiri gelir kaktır gitsin mantığımı bilemiyorum zira kitap cıktığında lisedeydim yada lise yeni bitmisti, o dönem bu anlatı tarzı çıkan kaç roman var yada var mı su an net bilgim yok.

ama su var ki ben sadece bu kitabı baz alarak hakan gündayın fazlaca abartıldığını düsünmekteyim bunda romanda yer yer verdiği uç örnekler uç sahneler olabilir ama kazın ayağı öyle değil yani hakan hayal kurmus inanmamızı bekliyor gibi geldi bana, bir de bu kadar acımasız elestirmemin sebebi piçten önce gecenin sonuna yolculuğu okumus olmam oldu tabi ama gercekten sıkıcı bir anlatımı olduğunu her halukarda savunmaktayım sonuçta insan üslubunu kolay kolay değistiremez

not:ulan kitabı okuyalı neredeyse 3 sene olacak okuduğum sırada zaten sinirle ve sıkılarak hızla bitirip bana kitabı öneren sevgilime çemkirmistim yazınca iyice rahatladım.

"kendimi beyaz kadranlı, romen rakamlı bir duvar saatindeki saniye çubuğu gibi hissediyorum. sadece dönüyorum. zamanın kendisiyim. geçiyorum." diyen adam.