gülmeyi bilmeyen kızlar

pe$in soyluyorum, allah belalarini versin.

hani bir ozdeyi$imiz vardir ya "kizlar kendilerini gulduren erkeklere verirler" diye, ulan cumle dogru bile olsa kiz gulmedikten sonra ne fayda? bi gul, verme ama gul? yok arkada$. var i$te boyle kizlar, sirf vermemek icin mi yoksa genelde mi boyledirler bilinmez ama siksen gulmezler.

esasen komik bir adamimdir, sohbetim cekilir, muhabbete i$tirak ettim mi eglenilir falan. kimi zaman o muhabbete di$ kapinin mandalinin kopca adayi bir kiz dahil olur bir anda. nerden gelmi$tir kim tarafindan gonderilmi$tir bilinmez ama kiz da bir icim sudur, hani verse amuda kalkar o $ekilde alirsin oyle bi$i. kizi gorunce benim komedi sistemi otomatik olarak devreye girer, daha cok konu$maya daha cok sozde espri yapmaya, daha cok muhabbete dahil insan evlatlarini ne$elendirmeye cali$irim ama esasen hicbiri sikimde bile degildir o insanlarin yeni katilan kiz ki$isi haricinde. hedef o dur, odak noktam o kizdir o dakikadan sonra.

ama bir $ey farkederim o esnada. masadaki herkes kikir kikir gulerken bahse konu olan kiz bildigin domuz kesilmi$tir. birak gulmeyi, yuzunde tebessumden eser yoktur, bildigin heykel kodugumun karisi. lan allem ederim kallem ederim ama i ih, zannedersin kilisede gunah cikartiyor kari, o denli ciddi o denli umursamaz. tam umudu kesip "oeah gotune girsin lan tum smileyler" tadinda muhabbetten sogumak uzereyken muhabbete dahil olanlardan biri "ahaha indy, benim ismim murat koyim de tur at kikiki" der ve ben "allah belani versin ba$ka da bir $ey demiyorum" diyecekken bir bakarim bizim kilise papazi huzurunda duran kilikli kiz kahkaha atmaya ba$lami$tir.

i$te o anda dunyanin hatta kainatin en cilgin kizi olsun o kari, degil miki oyle bir espri bozmasi cumleye kahkaha atti, benim icin olay bitmi$tir arkada$.

benim ismim murat koyim de tur at ne evladim? anan baban sana zamaninda hic mi fosfor icerikli besin yedirmedi hic mi ye$illik yemedin, nolmu$ senin beynine lan?

gunah.

tanima gelecek olursak. gulmeyen kizlardir i$te.

(bkz: hazal kaya)
(bkz: sanem çelik)
(bkz: bergüzar korel)
(bkz: tuğba büyüküstün)

bunlar da beyaz cam’ın gülmeyi bilmeyen,güldürülmeyen,aşırı namuslu,aşırı kaygılı,aşırı dertli,aşırı asil ya da aşırı ezilmiş karakterlere cuk diye oturtulan oyuncularıdır ve işte bu yüzden,sırf bu yüzden sevmem kendilerini.

türk senaristlerinin bir klişe anlayışı olarak,neşeli,güleç,canlı,hayata bağlı kadın karakterler,nedense hafif meşrep,yollu,mutluluğu hak etmeyen,allah belalarını versin tipler olarak algılanır.kederli ve moron suratlı karakterlere rağbet bundandır ve onlar namusludur,onlar mutluluğu dibine kadar hak etmişlerdir,onlar asildir,onlar onlar onlar...

(bkz: güldürmeyi bilmeyen erkekler)

gülmeyi bilmeyen erkekler gibi onlar da, çeşitli yüz kaslarını harekete geçirecek egzersizler ve terapi desteği ile gülme eğitimi alması gereken insanlardır.
zira hayat denilen nane o kadar da ciddiye alınacak bir şey değildir.

temel bi hayat kadınıyla birlikte olacaktır. 100 dolara anlaşırlar. temel kadına der ki,

- ama bi şartım var, ben işimi görürüm ama gıdıklarım.
+ gıdıkla, ne olacak?
- bak acaip gıdıklarım ben.
+ allah allah, gülerim ben de en fazla?
- baştan söyliyim de sorun çıkmasın.
+ ya gıdıklasan gıdıklasan ne kadar gıdıklıycaksın?
- valla paramı geri alana kadar gıdıklarım.

bütün güzellik ve endamını lamborghini’nin 0-100 km yapma zamanından daha hızlı şekilde kaybeden kadınlar kulübü üyesidir.hoş gelmiştir.