feride hanım

âşık isen salika âyine-i didare bak
masıvanın zulmetinden kurtulub envare bak

dürri pendin guşuna menguş idersen ey gönül
..... den dembedem keşf olunan esrare bak

masıvanın kesretinden fariğ ol itme nizâ
hazreti şeyhin tutub destin heman bu kâre bak

na’rei sırrı ....dan haberdar olmağa
âşk yolunda terki can etmiş olan berdare bak

talibi âşkı hakikat buldu encamı necat
ey feride sen heman ihlâs ile ezkâre bak

ah kim çıkdı elimden koynumun zer saati
hasretile kalmamışdır gönlümün hiç rahatı

yâdigar-ı yâr idi doğru gider gamhar idi
yirmibeş yıldan beru itmiş idim ünsiyeti

zer gibi zerd ola ruyi hem ayarı nakş ola
mekr ile biganeler ger eyledise sirkati

yelkavan veş ruzü şeb zevki içün çeksin taab
soksun akrebler vücudın göre rencü mihneti

kıldı rekkası felek çerh gibi sergerdan beni
nice dolaplar ile virdi bana çok zahmeti

yetdürür zinciri zülfü yâr ile bend olması
kayd olup derdü game çekmekden ise firkati

ben feride veş gamü mihnetle ferdim dehrde
geçmedi alâmsız biçarenin bir saati

(kocasının ölümü üzerine yazdığı gazel)

duhterine böyle ider mi mâderi söyle bana
görmedim billâh cihanda böyle bir âzâr ana

1837’de kastamonu’da doğdu. kasmatonu ulemasından bahar zade hammami mehmet reşit efendi’nin kızı. ilk eğitimini medresi öğretmeni olan babasından aldı. arapça ve farsça öğrendi. güzel yazı’ya yani "hat"a merak saldı. bolulu izzet paşa’nın divan katipliğini yapan ali raif efendi ile evlendi. istanbul’a taşındılar. feride hanım 25 yaşında iken eşini kaybetti. istanbul’dan kastamonu’ya giderek yaşamını burada tamamladı. 1903’te öldü. şiirleri arasında epey yer tutan muhammediye’leri ile tanınır