evi özlemek

nadiren de olsa,uzun serserilik doneminden sonra sicacik bir mekan,seni hep seven kisiler,menfaatsiz iliskiler,annenin yemekleri,kendi odan,kendi esyalarin ozlenir.

eve geri donmek eylemi sonucunda geride bir ev kalmadigini gorurseniz hayat boyu yakanizi birakmayacak bir kabustur.

dogdugumdan beri bir turlu yasamamin nasip olmadigi ozlem turu.
(bkz: yazik degil mi bana)
(bkz: mazosist miyim neyim)

ayrilmadan anlasilmayan duygu.. ama ayrilinca ozlenen hasret cekilen yer. eskileri ozlersiniz... mahalle arkadaslari , aile ortami , anne , baba , abi ,abla, karde$ ozlerken akliniza hic kotu $eyler gelmez hep gecmisde yaptiklariniz haylazliklar gelir , guler gecersiniz bazen dayanamayip aglarsiniz bile ve bir an once evde olmak istersiniz..

zaman zaman aniden gelen duygu bastirmasi.bana cok oluyor.

cocukluk yillarinda sorulan birbirinden saçma sorulardan birisi olan "simdi nerede olmak istersin" sorusuna verilen "su ulkede olmak isterim, bu adada olmak isterim, su agacin tepesi benim icin idealdir" seklinde verilen cevaplarin uzerinden yillarip gecipte evden binlerce kilometre uzakta olunca asil olmak istenin yerin ozlemidir. esasinda ev bi bahanedir asil onemli olan o evin icerigidir. annedir, babadir, kardestir, yastiktir, yorgandir.