evde kalmış

bana bir şeyhler oluyor’dan bir kesit :

adnan : yenge hanım ne oldu? dükkanda oturuyordum hilmi evde kalmış dediler, ben de kendi evidir kalır dedim... hani nerede kalıyor?
ismet : burada işte abi.
a : ee... hilmi n’aber, nasılsın bakalım?... nereye bakıyor bu? ne bu kendim soruyorum, kendim dinliyorum.
i : adnan bey anlatamadık... size ne dediler?
a : evde kaldı dediler.
dursun : eksik söylemişler. bu dondu kaldı.
a : hadi canım... yani böyle kaldı?... hilmi gel biraz da bizde kal diyeceğim ama...

memura varmadı fakir olduğu için
müteahhidi çocuklu diye istemedi
kasabın mesleğini
doktorun yürüyüşünü beğenmedi
derken... yaşlandı yavaş yavaş
kapandı her kapı
malum hikaye
üzümün çöpü var, armudun sapı

(bkz: ümit yaşar oğuzcan)

çeşitli sebeplerden dolayı belirli bir yaşı aşmış ama evelenmemiş kişilere arkalarından söylenilen söz; kalık.