eti puf

insan "günde 50 tane yesem bıkmam a.k." der bunun için, sonra bi karın ağrısı, vay be.

önce eti puf jelatini açılır. kişiden kişiye değişen yeme metodlarıyla yenir. ardından üstünden dökülen parçacıkları dilimizle ıslatılan sağ işaret parmağı aracılığıyla toplanılıp ağıza atılır.

ama asıl önemlisi hepsini yedikten sonra jelatini tamamen soyup atıldıktan sonra kabının karşılıklı köşelerinden işaret parmakları arasında hafif sıkıştırarak üstten üflenerek çevirilir ve çocukça gülümseme yüze yerleşir.

girdiğim entry’den de anlaşılacağı üzere işaret parmağı olmayan biri için çok sıkıcı geçecek bi eti puf yeme faslı vardır.

her güzel şey gibi bu da kanserojen bir yiyecektir.

(bkz: bütün güzel şeylerin zararlı olması)

(bkz: eti puf pasti)

herhangi bir yaş kitlesine hitap etmemektedir.şahsen ben tüm saçlarım ağardığında bile bırakmayı düşünmüyorum.

kişinin hiç büyümeyeceğini anlatan şekerleme.