elveda diyor çiçekler bana

elveda diyor çiçekler bana,
başlarını eğiyorlar aşağı,
yarin yüzünü ve baba ocağını
ebediyyen görmeyeceğim bir daha.

sevgili ne! ne çıkar!
gördüm bunları, dünyayı gördüm,
üzerimde mezar ürpertisi kıpırdıyor,
yeni bir okşayış gibi benimsiyorum.

bütün yaşamı kenardan gülümsemeyle
geçerken bu yüzden öğrendim
daima, daima şunu söylerim,
bu dünyada bir eşi vardır her şeyin.

nasıl olsa gelir bir başkası,
gideni geri getirmez keder,
kalan sevgiliye şarkısı,
yeni gelen daha güzel ezgiler söyler.

ve dinler şarkıyı sessizlikte
ellere yar olan sevgili,
bir gün anımsar beni belki de
anımsar gibi eşsiz bir çiçeği.