eğitim çavuşu olmak

dünyanın en kötü duygularından biridir. siz kendi askerliğinizin derdine düşmüşken, ayyaşı, berduşu, düşkünü, ibnesi, esrarkeşi, çilekeşi, balicisi, sizofreni, jiletcisi, psikopatı, katili, gaspcısı,hırsızı, tecavüzcüsü, teröristi... vs... vs... bir araya toplarlar ve sizi başlarına koyarlar. sizi bu grubun yaptığı yapmadığı herşeyden sorumlu tutarlar. siz bunların hem bir yığın saçma sapan sorularına cevap verip, hayatta karşılaşmayacağınızı düşündüğünüz sorunları çözmeye çalışıp hemde bu adamları askeri eğitim verirsiniz. sizin mesai anlayışınız yoktur. nöbet harici bütün saatler bu adamların herşeyinden siz sorumludursunuz. siz bu kadar işle uğrşırken mutlaka birileri akıllı durmaz ve komutanlar onların yerine size kayarlar. sizde kıçınız genişlemiş ve rahatlamış olarak asıl suçlulara kayarsınız. sonra günler geçip gider bu acemiler yemin ederler, usta birliklerine dağılırlar. siz oh be dersiniz ama yenileri gelir.
kısaca eğitim çavuşluğu anlatılmaz yaşanır...