nasıl başarılacağı pek de belli olmayan, hatta mümkün olduğundan şüphe ettiğim şey. yakın çevresinde kitap okuyan insanlar görmeyen bir çocuğa bunun eksikliği nasıl hissettirilir, okumayan bir insana okumanın faydaları nasıl anlatılır, zira anlatılanları kavrayabilecek kadar derinleşmemiştir düşünce dünyası, incelmemiştir duyguları. "falanca da hiç kitap okumaz ama bir şey olmadı" der kimileri, "evet görüyorum, hiçbir şey olmamış gerçekten de" diyesi gelir inanın ama gevrek bir gülüş our karşılığı. kitap okumamanın övünülerek anlatıldığı, kitapları asosyaller için gören, hayatın kitaplardaki gibi olmadığını vurgulayıp duran (hangi kitapta hayat tos pembedir? olsa olsa pembe roman serilerinde, eh kitap anlayışı da ondan öteye gitmeyince) kitap okuyan çocuğu tuhaf addeden, çok okunmasının gözlere zarar verdiğinden yola çıkarak evladına fazla okumamasını öğütleyen insanların (gözlük epeydir var) bulunduğu bir toplumda akıntıya kürek çekmek gibi. bir yerden başlamak gerekiyor tabii ama nereden, nasıl?
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?