seyrettikçe bulanıklaşıyor dimağımda hayat.öyle bir kalabalıktı ki benimki; yaşadıklarım yaşayacaklarım çığlık çığlığa... derken aniden bir sessizlik vuku buluyor evrende.gözlerimi kapatıyorum. kendimden geriye ne varsa bırakarak cıkıyorum yola.kendimi bile bırakmak istemiştim... çehremi unutmak, anları unutmak... ucu sonu görünmeyen bir yol benimki; yalnızlığa doğru. sonunda ne olur kestiremiyorum.hayatım ellerimin arasından kayıyor mu yoksa ilk defa ellerimin arasında mı ayırt edemiyorum... gidiyorum... yalnızlığa; ona dostluk etmeye doğru...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?