karanlıktı...
uğulduyordu gökyüzü,
en çıplak anımızda yakalandık acıya!
kapılar üstümüze kitlendi.
çocuklarımız beşiklerde kaldı oyuncakları kucağında...
koşamadı binlerce beden,kaçamadı evinin yükünden.
sesimi duyan var mı? dedi sağ ama salim olmayan kişiler...
ses gelmedi çoğundan...
unutmaya çalıştık, gözümüz lambalarda sallantıda yaşadık çok zaman.
içimiz titredi her kırmızı günde...
binlerce yıldız kaydı o gece gökyüzünden...
ne desem boş şimdi,
ne desem yalan...
biz felaketi gördük,
sadece korku arda kalan!...
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?