dokuzuncu hariciye koğuşu

ne vakit okunsa hastane kokusunu da beraberinde getiren eserdir.

"ben peyami’nin bu son romanını üç defa okudum. otuz defa daha okuyabilirim ve okuyacağım. bu kitabın karşısında ben, yıldızlı göklerin sonsuzluğuna bakan ve o leyetenahi alemde yeni parıltılar, o zaman kadar hiçbir gözümün görmediği acayip, fakat hakiki alemler keşfeden müneccimin hayranlığını duymaktayım. eğer ıstırabı, azabı ve neşeyi coşkun bir ciddiyetle duyan öz ve halis halk kitleleri okuma yazma bilselerdi, bu romanın, on bin, yüz bin, hatta bir milyon satması işten bile değildi" demiştir nazım hikmet bu kitap için.

yalinlastirilmis seklini bir oturusta okudugum (bkz: peyami safa) klasiklerinden biri.

okurken yaniniza sozluk almayi sakin unutmayin bazi yerleri anlamakta zorluk çekebilirsiniz.

peyami safanin kucuk yasta kemik tumoru olan ve bunu uzun sure cektikten sonra en sonunda ameliyat olan cocugun gecirdigi sureyi anlatiyor.