diyanete saldırmanin dayanılmaz hafifligi

diyanet; yeni türk cumhuriyeti tarafından hilafetin yerine, devletin halkın dinine olan tahakkümünü sürdürebilmesi amacıyla kurulmuş bir kurumdur. laik devlette yeri kesinlikle yoktur. laik bir devlette dinin devlet tahakkümü altında bulundurulması devletten çok dine zarar verir. dinin, diyanetin, laikliğin ne olduğunu bilmeyen bazı cahiller bu ve benzer hadiselerde bu ve benzeri kurumların ismini kullanarak dine bok atma çabası içine girerler. gülüp geçilmesi, üzerinde fazlaca kafa yorulmaması, taassupi bir şekilde cehalete bağlanmış beyinlerini aydınlatmak için beyhude çabalanmaması yerinde olur.

edit: makyavelist anlayışa göre devlet dini benimsemez ancak halkın dindar olmasını ister. yalnız dindar olan halka dinini de yine devlet öğretir. aynen ülkemizde olduğu gibi.

bu kısım murat belgeden: kemalizm dine karşı değildir, aksine halkın dindar olmasını yeğler. "dindar olun ama oturun şimdi size dininizi öğreteceğim" der. aynen ülkemizde olduğu gibi.

makyavelizm ile kemalizm arasındaki ortaklık bununla da sınırlı değildir. bunu tartışmanın yeri de değildir.

güzel ülkemizde halk eğitim görevini sürdüren en önemli iki kurum "halk eğitim kurumu" ve "diyanet işleri başkanlığı"dır. bu kurumlar formel (müfredata, prosedüre dayalı) değil enformel eğitime (müfredata değil günün ihtiyaçlarına göre yön belirleyen paket eğitimler) odaklanmış ve bu yöndeki toplumun talep ve eksikliklerini gidermeyi hedeflemişlerdir. toplumun bu tip talep ve eksikliklerini gidermemeyi modernite sayan zihniyete, imam hatip okullarının halka dini yobazlardan değilde, eğitimli kişilerden öğrenmeleri amacıyla atatürkümüz zamanında açıldığını hatırlatmak gerekir.
örneğin halk eğitim kurumları gerek görürse yada talebe bağlı olarak; yazın damda uyuyanlar için "damdan düşmeme kursu" açabilir yada il müftülüğü mantıksal bir gerekçeden yola çıkarak veya merkezi bir yönlendirmeyle bu konuda fetva verebilir.
sosyo-ekonomik koşullar gözetildiğinde; hamas yada hizbullah yardakçılarından din öğretmek ve onların "gönüllü imam" kisvesi altında halkımızı ve geleceğimizi zehirlemesi yerine; devletimizin yetiştirip büyütüp, görevlendirip, yetkilendirdiği insanların, aziz milletimizin dini vecibelerini yerine getirmesine yardımcı olmaları en makul seçenektir.

sonuç olarak;
1-amerikan başkanları kutsal kitaplarına el basıp yemin ederek görevlerine başlarlar.
2-hala devem ediyormu bilmiyorum ama almanya’da çalışanlardan (türklerden bile) kilise için belli bir oran para kesiliyormuş. (bunu bana patronuna itiraz eden bir öğretmen teyzem anlatmıştı)
3-dünyanın en laik ülkesi güzel türkiyemizdir ve gereksiz paranoyalar bu duruma gölge düşürmektedir ve kimi zaman devlet terbiyesi almamış, kendi başlarına buyruk bir takım kişilerce halk provakatüre edilmekte ve üzücü olaylar yaşanmaktadır. (kubilayı unutmadık. unutmayacağız)
4-sonuç olarak din uzman kişilerce öğretilmezse terör batağına sürüklenebilir. bu durumu görmezden gelip, önümüzde bir sürü örnek varken kendini halk eğitime adamış böylesi saygı duyulan ve halkca önemsenen bir kurumun vahşice eleştirilmesi gerçek anlamda bir hafiflik yaratmaktadır.

1.not: istatistiki açıdan bu oran yığını yetersizdir. türkiye bütçesindeki pay, diğer bütçe kalemlerindeki artış yüzdeleri yorumlanmalıdır.
2.not: bin yıl önce bir imam aynı şekilde namaz kıldırıyordu.(aynı iş gücü tüketiliyordu). dolayısıyla diğer bütçe kalemlerinde bir verimlilik analizi yapılabilecekken, bu analiz değerleri diyanet işleri sözkonusu edildiğinde neredeyse sabittir. (verimlilik diğer bütçe kalemlerinde artarken, diyanet işlerinin asıl faaliyet alanında neredeyse sabittir)

armudu hamuduyla götüren ,sözde müslüman diyenet işlerine yapılabilecek en yerinde olgudur,peki ya deyyuslar ben size sorarım?millet açlıktan,işsizlikten ölürken o kadar parayı cukka etmek hangi imanı-bütün ün vicdanına sığar...
1.7 milyar ytl ,hangi tüyü bitmemiş yetimin hakkıdır ha içi müslüm dışı gavurlar ,eee artık biz de sözlükteki resmi olmayan cemaat tarafından eksi oy lincine tutuluruz,ne diyelim:"kursağınızda kalsın verilen vergiler"

(bkz: yezide saldırmanın dayanılmaz hafifliği)