ders çalışmak

belli bir süre çalışmayınca hakikaten özleniyor. hatırlamaya çalışıyorum en son derse girdiğim zaman aralık ayının başıydı sanıyorum. en son ders çalıştığım zamansa aralık’ın ortalarıdır muhtemelen. yani 2.5 aydır derssizdim. dün bi başladım 2 saat çalıştım yetti. artık bi 2.5 ay daha idâre eder beni bu.

çalışılacak ders ne kadar basit ve kısaysa, gerçekleştirilmesi bir o kadar geciken eylemdir bence. mesela ben 2 saattir bekliyorum, hala modum gelmedi. gökten zembille inmiyor ki bu meret.

inatla başaramadığım eylemdir. çalışma masam hazır kitaplarım, not defterlerim hatta renkli kalemlerim var. ama olmuyor. içimde ki sınav korkusu bile ağır basamıyor. ilk sayfayı açıyorum ardından sözlüğe girip bir şey okuyorum ikinci sayfada facebooka giriyorum vicdan azabıyla çıkıyorum. ders değiştiriyorum saate bakıyorum bir saat geçmiş evet twitterı açıyorum, vicdan azabıyla kapatıp kitaba dönüyorum. aklıma şarkı geliyor onu arıyorum.aklıma şiir geliyor kütüphaneye saldırıyorum bir saat daha geçmiş meğersem, yazık bana. sonunda gözüm başucumdaki kitaba ilişiyor biraz okumak istiyorum, arada saçımı yapıyorum maksadım motive olmak, kahve yapmaya gidiyorum çok yoruldum uykum gelmiştir diyerekten. bakıyorum bir buçuk iki saat daha geçimiş, ne zaman geçti bilmiyorum. sonra gelip bunu buraya yazıyorum ve ders çalışmam gereken zamanda ders hariç her şeyi yaptığımı fark ediyorum. hoş oldu sanki, evet.

(bkz: kedidir kedi)

küçüklükten kazanılmış bir alışkanlık olması gerektiğine inandığım eylem. sonradan zor oluyor hatta, olmuyor .

belli bir sürelik calismadan sonra, kafayi kaldirip etrafa bakildiginda her seyi ikili görmek mümkün.

onda dokuzu çalışmaya karar vermektir. ne dedğimi bilmiyorum ama 7’de takılırım ben hep. bir keresinde 8 yapmıştım da sevinçten arkadaşlarda toplanıp tavla oynayıp nargile içmiştik.

kolay değildir, sıkıcıdır evet ve uzun süre (8-9 yıl) yapılmadığında birden yüklenilmemesi gerekir. beyinde geri döndürülemez hasara yol açabiliyor. evet gençler ders çalışıyorum ben. artık ben de herkes gibiyim.

bugün eve bir misafir geldi. "insan vücudu yatmaya değil, çalışmaya göre programlanmıştır" dedi. hassiktir dedim. annem girdi araya "aaa oğlum misafir o" dedi. misafirse götlük yapmasın içsin çayını siktirsin gitsin dedim. adam çayını bitirmeden kalktı gitti. bir de üstüne israf. dışarda kaç para lan o çay biliyon mu it!


hepiniz siktirııııon taaam mıııa! depresyon oldum yaa.

(bkz: yalan olur o)

yapmamak için ceşitli bahaneler uretilen eylemdir.

insanların boşa zaman harcamasını gerektiren eylemsizlik

başlamadan önceki süreyi uzatmak için 5 adet değişik şekillerde hazırlanmış tost yememe bunun yanında portakal suyu ,soda,çay gibi içicekleri içmeme sonra karnıma ağrı girmesine karşın başlamaktan hala kaçıp bu entryi de başlamamak için bahane ettiğim eylemdir.

zamanıyken sövülür, sonra hayatın önceki dönemlerinden bir anıya dönüştüğünde mumla aranır, telefon faturası ödemekten daha iyidir çünkü.

zitti ders calismamak olan eylem.

insanin kendini tatmin icin yapmamasi gereken, sadece gerektigi zaman gerektigi kadar yapilmasi gereken eylem.

insanda rahatlama hissi uyandirir.rahat bir uyku ve sinav stresinizi en aza indirgemenizi saglar.ben pek yapamasam da tavsiye ederim.

ders calismak mi? iyi de hangisine. hepsi bir yerden saldiriyor. kudurmus bunlar. 2 rahat birakmiyorlar. 1 nefes alalim ya. ooooof of... cok fena cok...

hayatin dikenli yollari.

calistigin ve beynini doldurdugun sacmaliklarin hicbir boka yaramayacagini bildigin halde yapmak mecburiyetinde birakyldigin olay.(bkz: mecburen)