deniz koydum adını

olmeden once dinlenmesi gereken parcalardan.

nerde kendini bilmez cocuklar,
bir sabah oylece cekip gittiler,
cinladi alki$lar kor sokaklarda,
yankisi kime kaldi?

deniz koydum adini,
kederi bende kaldi,
uzak koyler kurdum birbirine,
denizine aldandim.

acinin surlarinda ate$ler yaktim,
vuruldu $ehirler, soluksuz kaldi,
kendine cekildi butun zamanlar,
golgeler orda kaldi.

deniz koydum adini,
kederi bende kaldi,
uzak koyler kurdum birbirine,
denizine aldandim.

cilgin zamanlarda ya$amak bize du$tu; olumun acimasizligi her zamankinden beter..
gidenler, gelenler, du$enler..
ah zamanin sonsuzlugunu anlamayanlar,
du$tuk yola, guzel $eyler bulmak umudu ile,
i$iklari ile buyuk $ehirler yol oldu bize,
iz surduk yalnizliga..

duyguların en yoğun olduğu kanımızın kaynadığı üniversite yıllarında etkilenerek çocuk sahibi olduğumda adını deniz koyma yemini etmeme sebep olan şarkıdır.

içimde bir kıvılcımken kocaman bir yangıma dönüşen devrimci duygularımı enüste çıkaran,her dinlediğimde tüylerimi diken diken eden müthiş türkü.

metin ve kemal kahraman kardeslerin mustesem parcasi.

(bkz: deniz gezmiş)

her insanın ozumsemesi gereken muhtesem $arkı.

(ara: yoğurt koydum dolaba ellere vay).

sürekli yeniden devinen insanı duyumsayan söz ve musik birlesimi.

vurucudur,birden fazla dinledikçe kötü olursunuz,duygulanırsınız..fena fena gerçekten.