dead poets society

"vakit varken tomurcukları topla, zaman hala uçup gidiyor ve bugün gülümseyen bu çiçek, yarın ölüyor olabilir.."
"kaptan, kaptanım.."

her idealist öğretmenin öğrencisine izlemeyi ve kitabını okumayı farz kıldığı ölümsüz eserdir. lisedeyken zeka seviyesi sıfır olan ingilizce hocamız tarafından ingilizce olarak izletilen ve beni o anki algılama kapasitemle bile derinden etkileyen bir başyapıt.daha sonraları izledikçe insan pek çok şeyi yeni yeni farkettirir. beni en çok etkileyen sahneleri pek çoktur. lakin filmin 19. dakikasında olaylar kopar ve " bu mudur? budur! " dediğiniz tiratlar sergilenir. kitabında ise bu duyguları pek alamazsınız, çünkü karşınızda robin williams gibi bi duayen yoktur.filmin sonunda " ben olsam masanın üzerine çıkar mıydım? " diye insanın beynini kemiren sorulara sahip olan bir filmdir.

film kisa surede cok sey anlatmaya calisiyor ancak verdigi mesajlar ile cok anlamli, izlenmesi gereken bir film.

zamanında kitabını okumaya çalışıp okuyamadığım,sonra pişman olduğum film.

filmin tum rengi, siradı$ı olmakla, kendi olmak arasinda konu$lanmi$.
kemikle$mi$ kati bir egitim sistemi karsisinda ,
bay keating’in kendine has eğitim metodu dikkat çekicidir.edebiyat ogretmeni keating ,bunaltici ve gereksiz bircok ayrintiyi ogretmekten ziyade,hayata dair işlevsel bircok tüyo vererek öğrencileri hayata hazirlamayi yeglemektedir.ani ya$amayi becerebilen,ozgur du$unen,kaliplari kiracak cesareti toplamı$ guclu beyinler.
keating’e gore kemikle$mi$ yapi içerisinde bir varolu$tan ziyade yokolu$ vardir.ancak ve ancak insan, bunu öldüğü zaman ,yaşamamış olduğunun farkina vardiginda ke$feder.
tum bunlari a$mak adina tek bir yol vardir.varolan tutku cevherini ortaya çikarmak için ki$inin kendine olan guvenini arttirmak ve akabinde de kendine ozgu ,basit fakat siradan olmayan , o nevi $ahsına munasir inancı geliştirmek.