das weisse band

2009 yapımı michael haneke filmidir. açıkçası sonunun seyirciye bırakıldığı filmleri çok sevmesem de faşizmin ortaya çıkışında okulda ve ailede verilen eğitimin rolünün filmde anlatıldığı gibi olup olmadığı konusunda şüpheler duysam da ki bir yere kadar katılıyorum, çok beğendiğim bir film. haneke seyirciyi huzursuz etmeyi yine başarmış, en başından en sonuna kadar bir gerilimle izliyorsunuz filmi. baş kaldıranı sevmeli miyim nefret mi etmeliyim, itaat edene acımalı mıyım, tebrik mi etmeli ya da ondan da mı nefret etmeliyim? peki bu başkaldıran çocuklar nazizm sırasındaki otoriteye neden baş kaldırmadılar, nefretleri bir intikama mı dönüştü de otorite onlar olup, yumuşak başlıları kendilerine itaat ettirdiler, çocuklar masum mudurlar gibi bir çok soruyu aklınıza film boyunca kazıyıp farkında olmadan düşğünmenizi sağlıyor, pişmalıkla dolu o suçluluk duygusunu siz de hissediyorsunuz ya da siz de intikam almasını istiyorsunuz çocuğun, içinizdeki otoritede, cezalandırma isteği de kötü de birden ortaya çıkıyor ve o anda sizin de aslında çok da masum olmadığınızı farkediyorsunuz.