çocuklukta saklambaç oynarken saklanılan yerler

ebelenen yerin arkası.

sağım,solum,önüm,arkam sobe çıktı.mertlik bozuldu.

özellikle evde oynanan saklambaçlarda her seferinde yeni yerler keşfetmek oldukça zevklidir.oyun başlamadan önce bütün perdeler kapatılır.çünkü ay ışığı bile oldukça etki etmeye başlar zaman geçtikçe.sıra yer keşfine gelinir.keşif işlemi bitip herkes saklandıktan sonra bir kişide ışığı kapatıp kendi bölgesine gider.

kapı üstleri mükemmel yerlerdir ama oldukça rahatsız eder.aşağıdan geçen kişiye değmemek ve ses konusunda oldukça dikkatli olmak gerekir.kapının en ufak hareketinde gıcırtı çıkabilir.yeterince küçük olanlar pufların alt kısmına girebilir, bulan kişinin de en az saklanan kadar cin olması gerekir.dolapların üstü ulaşılması güç yerlerdir fakat yinede bir el atılır.dikkatli olup elin size değmemesini sağlamak gerekir.odanın ortasında ayakta durmak da yeterli olabilir zaman zaman.ebenin geldiği taraftaki bir kaç ışık sayesinde o görülür fakat siz görülmezsiniz.matrix vari haraketlerle ebenin ellerinden kaçabilirsiniz.

arabanın içi.

(bkz: ben artık saklanamıyorum)

eve gidip saklanilinca kurt oluyosun ama geri gelince oyundan eser kalmiyo

(bkz: çamaşır makinesi)

gece; inşaatlar

gece; çimenler, bilumum otlar.

ebenin amı

gündüzleri sorun çikarmayan ama geceleri saklanmaktan öte korkutan mekanlardir.

geceleri oynanan saklambaç oyununda arkadaşların çözemediği mütiş bir saklanma yerim vardı benim. caddenin kenarında, ebenin gözünün önündeki elektrik direğinin dibine çökmek, üzerine kaban, yağmurluk benzeri atmak. kesinlikle farkedilmiyorsunuz, farkedilseniz bile sobelenmiyorsunuz emin olun. en azından küçükken farkedilmiyordu şimdilerde ne olur ne yenir bilemem.