bu seneki if istanbulda izleyip insan mı bunlar demekten geri duramadığım harika bir belgesel-film.yönetmenliğini ari alexander ergis magnusson(kaç kişi len bunlar)’nun yaptığı film, bizden istanbul hatırasını gidişat olarak fazlasıyla hatırlatıyor.izlandanın müziğini lime lime kritik ederek anlatan yapım, björk gibi bir şahikayı kendi ağzından dinleme fırsatı vermesine ek olarak izlanda’nın müziğe ne denli yakın durduğunu el kadar kasabalarında dahi en az üç beş müzik grubu besleyerek gösteriyor.film boyunca dinlediğin enfes müzikler şöleni ismiyle özdeş çığlık çığlığa başlıyor ve bitiyor.
çığlık çığlığa başyapıt
neden bekliyorsun?
bu sözlük, duygu ve düşüncelerini özgürce paylaştığın bir platform, hislerini tercüme eden özgür bilgi kaynağıdır.
katkıda bulunmak istemez misin?