cennette geçirilen ilk gun

mümin ki$i halis amel i$leyip kapağı cennete atmı$sa orada ya$ayacağı ilk gündüdür. gerçi orada gün kavramı var mıdır oda bilinmez ama..
ilk etapta ortama alı$maya çalı$ılır, durmadan sağa sola bakılır. er ki$i hemen huri arayı$ına girer, muhtemelen de bulacaktır. sonra çocukluktan kalma fantaziler akla gelir. mesela; "acaba rosto dü$ünürsem hemen rosto yiyebilecekmiyim?" gibi. dü$ünülür ve sonuca göre davranılmaya ba$lanır. ula$ım olanakları ara$tırılır, dünyada tanıdığı kaç ki$i an itibari ile cennettedir ara$tırılır, bulunur. 4 ki$i bir araya gelince okey dü$ünülür ve anında hazırlanan masada okey oynanmaya ba$lanır. bir $ekilde kendini cennete adapte edip mutlu mesut ya$amaya devam edilir..

(bkz: önce cennete git de gerisi kolay)
(bkz: herkes cennete gitmek ister ama kimse ölmek istemez)

sıradanlıgın baslangıcıdır. bir seyi sevilebilir guzel yapan sey, kotu seyler yasayabilmek onu gectim en azından kotu seyler yasayabilme olasılıgıdır. kotunun, cirkinin olmadıgı bir yerde guzelin iyinin onemi yoktur, bu yuzden bu mantık hatası icersinde gececek sonsuz duzlemin o sıkıcılıgının tadıldıgı ilk gundur...

(bkz: gelsin huriler gitsin nuriler)

artık dünya hayatı, imhtihan bitmistir. ilk gece bara gidilir, artık dünyada yaşayamadıklarını yaşama zamanı gelmiştir. ama o da ne kapıda bir zeballak hurisiz giremezsiniz der, kişi müthiş bir hayal kırıklığıyla ve dünyadan kalma ağız alışkanlığıyla bağırır ölmek istiyorum...