cebinde 5 kuruş yokken bağdat caddesinde gezmek

en güzeli odur zaten

ya bozuğu yoksa?

istanbul da yaşamayan biri olarak "bağdat caddesine girmek için 5 kuruş mu lazım acaba" diye sormaktan kendimi alamadığım başlıktır.

(bkz: cebinde 5 kuruş yokken bağdat caddelerinde gezmek)

zamanında para-pul derdi olmayıp,kolejden arkadaşlarla caddenin altını üstüne getirirken; aradan geçen zaman zarfında maddi anlamda dibe çöküşleri yaşayıp anyayıkonyayı iyice öğrenmişsinizdir. yeni statünüzü kabullenmekte çok zorlanmamış hatta kendinize yeni bir çevre kurmuşşunuzdur. zamanla elinizi eteğinizi kolejden arkadaşlardan da çekmeye çalışmakla beraber bunca yıllık hukukun,beraber büyümüşlüğün etkisiyle doğum günü,düğün,nişan gibi nedenlerle biraraya gelmek durumunda kalırsınız. gezmelerin adresi herhalukarda caddedir ve siz tüm günü, "rejimdeyim,aç değilim,istahım yok" türü bahanelerle pahalı yerlerde en ucuz şeyi -genellikle su- içerek,mide gurultuları eşliğinde geçirirsiniz. günün sonunda herkes taksiye-arabasına atlayıp evine dönerken siz usul usul minibüs caddesine doğru içiniz acıyarak yol alırsınız. ne geçmişi silebilirsiniz,ne de şimdinizi anlatabilirsiniz...