cam tavan sendromu

pireleri 20 santim derinliğinde bir fanusun içine koyarlar,fanusun üstünü de cam ile örterler.alttan fanusu ısıtırlar.pireler rahatsız olur,o ortamdan kurtulmak için,dışarı doğru zıplarlar.ama her zıplayışta,kafalarını tavandaki cama çarparak yere düşerler.tekrar zıplarlar,nafile,tekrar çarparlar.engel görünmez olduğu için,kendilerini neyin engellediğini bir türlü anlayamazlar.böylece zihinlerinde bir özgürlük sınırı oluşur.deneyin ikinci aşamasına geçilir.tavandaki cam kaldırılır.engel yoktur artık.ortam yine ısıtılır.görülür ki,pireler en fazla 20 santim zıplıyor.daha yükseğe zıplama imkanları,özgür olma imkanları vardır ama,buna cesaret edemezler.çünkü artık görünmez engel zihinlerindedir."yapamayız, hiç boşuna denemeyelim" diye düşünürler.

bu nedenle,cam tavan sendromu,psikolojik harekatın bir parçası olarak kullanılır.görünmez engeller konur.çabalar engellenir.

mailden alıntıdır.

bireyin çeşitli güç odakları tarafından belirli bir forma sokulması. bireyin yapabileceklerinin sınırlı olduğuna bireyi inandırmak.

(bkz: glass ceiling)

(bkz: ogrenilmis caresizlik)

ülkemizde bolca örneğine rast gelebileceğimiz sendromdur.

az önce köpeğimin üzerinde bulduğum yedi adet pireyle deneyip gördüğüm kadarıyla, yok öyle bir şey, (forward maille gelen şeye inanmayacaksın arkadaş) deli gibi sağa sola zıplayıp kaçtı ibneler. şimdi ise esas sendrom onları geri toplamak üzerine kurulu.

bir seyin imkansiz olduguna inanirsaniz, akliniz bunun neden imkansiz
odugunu size ispatlamak uzere calismaya baslar. ama bir seyi
yapabileceginize inandiginizda, gercekten inandiginizda, akliniz yapmak
uzere cozumler bulma konusunda size yardim etmek icin calismaya baslar’

dr. david j. schwartz bilim adamlary pirelerin farkli yukseklikte
ziplayabildiklerini gorurler. birkacini toplayip 30 cm yuksekligindeki bir cam fanusun icine koyarlar. metal zemin isitilir. sicaktan rahatsiz olan pireler ziplayarak kacmaya calisirlar ama baslarini tavandaki cama carparak duserler. zemin de sicak oldugu icin tekrar ziplarlar, tekrar baslarini cama vururlar. pireler camin ne oldugunu bilmediklerinden, kendilerini neyin
engelledigini anlamakta zorluk cekerler. defalarca kafalarini cama vuran
pireler sonunda o zeminde 30 santimden fazla zipla(ya)mamayi ogrenirler.
artik hepsinin 30 cm zypladigi gorulunce deneyin ikinci asamasina gecilir ve tavandaki cam kaldirilir. zemin tekrar isitilir. tum pireler esit yukseklikte, 30 cm ziplarlar! uzerlerinde cam engeli yoktur, daha yuksege ziplama imkanlari vardir ama buna hic cesaret edemezler. kafalarini cama vura vura ogrendikleri bu sinirlayici ’hayat dersi’ne sadik halde
yasarlar.
pirelerin isterlerse kacma imkanlari vardir ama kacamazlar. cunku engel
artik zihinlerindedir. onlari sinirlayan dis engel (cam) kalkmistir ama
kafalarindaki ic engel (burada 30cm’den fazla ziplanamaz inanci) varligini surdurmektedir.
bu deney canlilarin neyi basaramayacaklarini nasil ogrendiklerini gostermektedir. bu pirelerin yasadiklarina ’cam tavan sendromu’ denir. bir insanin gelebilecegine inandigi en ust nokta, onun cam tavanidir. cam tavaniniz hayallerinizin tavan yuksekligini gosterir.
insan inandigina denktir. yapabilecegini dusundugu kadardir.

(abkz: alıntıdır)