bursa

osmanli’nin ilk başkentidir. dolayısıyla tarih vardır. tophaneye çıkarsanız, yeşil’e, ulucami’ye giderseniz hala osmanlı’yı solursunuz. canınız dağ havası almak istiyorsa teleferik’le uludağ’a çıkarsınız. deniz havası istiyorsanız mudanya’ya, burgaz’a gidersiniz. hem deniz hem köy sıcaklığını solumak istiyorsanız trilye’ye gidersiniz. hem eski rum evlerini görürsünüz, hem de yoldan geçene halini hatrını soran insanlarla muhabete girebilirsiniz. dalgakıranda şarap içer, balık ekmek yersiniz. daha gölyazı var, suuçtu şelalesi var, misi köyü var, cumalıkızık var. şehir merkezinde akşam vakti içmek mi istedin? mis gibi tophane var, gece bakınca ışıl ışıl bursa manzaralı. yanından derenin aktığı setbaşı kafeleri var, kafe istemedin mi git temenyeri’ne, gökdere bulvarına orada iç derenin yanında. balık mı istedin. mis gibi, yemyeşil kaplıkaya var. ya da deniz manzaralı mudanya. iskenderi de var bursa’nın, kestane şekeri de ya, evet onları yemek her bütçenin harcı değil. ama her bütçeye göre bir şeyler var yine de bursa’da. bursa’da okuyanlar veya yaşayanlar bursa’da yapacak bir şey olmadığını söyleyenler var. ama onlar yaşamasını bilmeyenler, kafeden bardan başka sosyal ortamlar bilmeyenler. bursa’da yapacak bir şey olmaması ise bahaneleri bence. isteyince hiç bir haftan diğeriyle aynı geçmeyebilir burada. her aradığın vardır. para mı gerek? nerede gerekli değil ki? yine de şunu belirtmem gerek. gündüz gözüyle bursa’da manzara görmek istiyorsa bir insan betonlaşmış ovadan yemyeşil dağa bakmalı. yemyeşil dağdan sadece betonlaşmış ova gözükür. bursa’da güzele çirkinden bakarsın.