bugün ne yazsam

havanın aydınlanmasını bekler insanoğlu ve her fırsatta yalnızlık denilen illet başına bela olmaktadır...
bugünü yazısız,konusuz,sessiz ve sakin bir şekilde geçirmenin verdiği rahatsızlığı,elinden kalemi,kağıdı alınıp kuytuluklara mahkum edilenler anlayabilir ya da daha başka birileri...
anlaşılmak için midir ki bütün bu yapılanlar,yoksa sadece yazabilmenin doğallığı karşısında kaskatı kesilip tepkisiz kalan insanlara birşeyler mi anlatabilmektir...
bugün ne yazsam derken en çok aklıma ’’bugün ne yaşasam’’ geliyor...
yazmanın yaşamakla olan organik bağı biraz olsun insana güç veriyor...

(bkz: bugün ne pişirsem)