bir şehri bırakmak

senin için aldığım menekşeleri
çalgıcılara dağıttım
son gece
son defa başlıyan sabah
yatağımı yine sen düzelt

küçük balıkçı çocuğu
sen denizden
yaramaz ve çapkın balıkları tutabilirsin

çok uzaklara gittiğimi
sana söylemek isterdim
güzel satıcı kızı

ii

ağaca söyle
gölgesini getirsin bana yolluk
sokağı ve denizi isterim pencereden
senden çörekler isterim
ay biçiminde

iii

ellerin yetişir vedalaşmaya
niçin ağlıyorsun..

(bkz: oktay rifat)

terk edilenin hayali her zaman zihninde buyur insanın... zordur vazgecmek alısılandan

bir şehri bırakmak
bu şehirde yağmur altında dolaşılır
limandaki mavnalara bakıp
şarkılar mırıldanılır geceleri.
bu şehrin sokakları çoktur,
binlerce insan gelir gider sokaklarında..
her akşam çayımı getiren
ve bir beyaz rus olmasına rağmen
hoşuma giden garson kadın bu şehirdedir.

bu şehirdedir
valsler, foksrotlar altında
suman’dan, bramsdan
parçalar çaldığı zaman dönüp
bana bakan ihtiyar piyanist.

doğduğum köye müşteri taşıyan
şirket vapurları bu şehirdedir.
hatıralarım bu şehirdedir.
sevdiklerim,
ölmüşlerimin mezarları.

bu şehirdedir işim gücüm,
ekmek param.
fakat bütün bunlara mukabil
yine budur başka bir şehirdeki
bir kadın yüzünden
bıraktığım şehir.

orhan veli kanık

(bkz: bir şehre gidememek)

zordur , dönüşün ne zaman olacağı belli değildir, dönüldüğünde karşılaşılacak şehirse değişmiştir , anıların mekanları değişir ,aynı görünmez ,aynı kokmaz..

dedin ki bu sehirden gidecegim
baska bir yer,baska bir deniz bulacagim
burada her cabam yazilmis bir ceza,
aklim daha ne kadar bu perisan halde kalicak?
gozlerimi nereye cevirsem,nereye baksam
hayatımın karanlık yikintilarini goruyorum burada.

yeni yer,yeni deniz bulamiyacaksin.
sehir seni takip edecek.
ayni mahallelerde dolasacaksin,
ayni sokaklarda yaslanacaksin-baska yerleri umma;
gemi yok yol yok sana..
degil mi ki kiydin ona bu kucuk kosede,
ona kiydin demektir butun dunyada.

çok sikik bir durum adama çok koyan bir durum.

bazen bedeninizi götürmek zorunda kalırsınız ama kalbiniz kalır...

şehrin kütlesini uzaklığınızın karesine bölerseniz içinizde hissettiğiniz ezikliği kg/metrekare cinsinden bulablirsiniz

dogdugun,buyudugun yillardir nefes aldigin sehire son kez bakiyorsundur,taksicinin islak muhabbetlerine istirak etmemek icin elinden gelen butun umursamazligin uzerindedir,sadece son bir kez daha goz gezdirmek istersin sehrine,cocuklugun vardir bu sehirde,ergenlik salakliklarin ilk sevismelerin,ilk asik oldugun kiz,ilk sicaklik hissettigin anlar,ancak artik birakiyorsundur sehrini,hayat denen cember icerisindesindir ve artik birakiyorsundur sehrini,taksiden inip agir adimlarla girersin kapidan,elinde biletin bir bilete bakarsin bir sehrine,cok zordur ayrilmak herseyden...
yer hostesi dalan gozlerinize dogru bakarak pasaport bilet lutfen der,uyanirsiniz dusunduklerinizden bir an icin,hala kararsiz beyin kivrimlarinizin verdigi direktifler size gitmenizi soyluyordur,verirsiniz pasaportunuzu biletinizi ellerinizi geri ceke ceke...
butun islemlerini hallettikten sonra ucaktasindir,hostesler bilindik hareketlerini tekrarlarken sen son kez sehrine bakmaktasindir kusbakisiyla,kimbilir belkide hostes o sirada canini kurtaracak onlemleri anlatiyordur sana,ama kimin umrundaki,senin aklinda assagisi vardir,geride biraktiklarin,sevdiklerin arkadaslarin,dostlarin,icmelerin,aglamalarin,gulmelerin,kavgalarin hepsi bu sehir icerisindedir,nefes aldigini ilk defa gorursun bir sehrin evet canlidir sehir senin anilarini,acilarini almistir bellegine,yavas yavas yukseliyordur ucak,artik pilot konusmaya baslamistir,o sirada sen sehrin sesini duymaktasindir;

geri gelmessen,vermem hikayelerini sana geri...