bir insanı arkadaş sanmak

önce aldanır birine güvenirsiniz,arkadaşım dersiniz,yapmaz bırakmaz dersiniz ama sonra bir de bakmışsınız ki giden gitmiş.en çok güvendiğiniz arkadaşınız belki bıkkınlıktan belkide garipleştiği,hayatını değiştirdiği için yani şu ya da bu nedenden dolayı uzaklaşmaya başlamış.halbuki siz onu seversiniz,güvenmişsinizdir,herşeyinizi biliyodur o kişi ve bunu sonuna kadar hakettiğini düşünürsünüz.ama öyle değildir çünkü o gerçek bir arkadaş değildir.bunu anlamak zor olmaz,gurursuzluk yapmaktansa onu bırakmayı seçersiniz ve biter...

(bkz: giden gitmiş kalan hep bin pişman)

(bkz: bir arkadasi insan sanmak)

asıl o degılde en acısı bır arkadasa asık oldugunu sanmaktır ne arkadaslık kalır ne ask.....

kurbanın arkasından yaklaşılır;

-naber lan yorrraaa...(enseye tokat efekti)ay pardon sizi arkadaşım sanmıştım.

+hrrrr

-gachayım

bir tapir’i sevgili sanmaktan daha anlamli durumdur.tapirdir zira, ne yapacagi belli olmaz, hemen yarin bir karinca surusu ile aldatabilir insani.

çok acayip bir şeydir, bir kaç kere sanmışlığım vardır, tecrübe etmişim ve şaşırmışımdır,ordan biliyorum. eşekliktir! insan hiç arkadaş sanılır mı? öte yandan hepimiz insanız bir yerde ama önemli olan dağın dağa kavuşmaması insanın insana kavuşmasıdır, yani demem o ki canlar; sevin sizi seveni, aşk nedir bileni...

(bkz: başlığı anlayamayıp tamamen saçmalamak)

şu an için yaşadığım şeydir.ayrıca özellikle başkalarına olan davranışlarını gördükten sonra aklın başa gelme durumu söz konusudur.insanı üzmez,yıkmaz,bitirmez ve ya öldürmez.aksine arkadanvurma,şiddete eğilim gibi durumları ortaya çıkartmaktadır.

(bkz: sen benim arkadaşım değil çöpteki mendilim bile olamazsın)